Μία ανάσα πριν τις Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές, οι υποψήφιοι δίνουν τον δικό τους αγώνα πρόκρισης. Ανάμεσά τους μία αθλήτρια και αγωνίστρια που ετοιμάζεται να κάνει ένα διαφορετικό αυτή τη φορά ‘άλμα’ σε άλλον στίβο, πρωτόγνωρο για την ίδια, αυτόν της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η Έρρικα Πρεζεράκου, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια στο άλμα επί κοντώ, δημιουργός και πρόεδρος του καινοτόμου παιδαγωγικού συστήματος αθλητισμού, Replayce, είναι υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Βόρειου Τομέα με τον Νίκο Χαρδαλιά και τον συνδυασμό «Αττική Μπροστά».
Ρούλα Σκουρογιάννη
Η Έρρικα Πρεζεράκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε Παιδαγωγικά, Διοίκηση και Βιωματικές Μορφές Ψυχοθεραπείας. Στα 25 της χρόνια, ξεκίνησε να γυμνάζεται στο ΟΑΚΑ, εκεί δοκίμασε τις δυνάμεις της στο άλμα επί κοντώ και το λάτρεψε. Παράτησε τη δουλειά της για να γίνει πρωταθλήτρια στο επί κοντώ και τα κατάφερε, μόλις δυο χρόνια αργότερα!
Εδώ και περίπου 15 χρόνια, η Έρρικα Πρεζεράκου με την ομάδα της, μέσω του παιδαγωγικού συστήματος αθλητισμού, Replayce, βοηθούν παιδιά και ενήλικες αλλά και ευπαθείς ομάδες πολιτών, με θεαματικά αποτελέσματα και διακρίσεις με βραβεία Καινοτομίας και Εκπαίδευσης.
Ως αθλήτρια ένα είναι σίγουρο: έχει μάθει να αγωνίζεται! Το ίδιο έχει αποδείξει ότι κάνει και στο στίβο της καθημερινότητας με όλα τα απρόοπτα που μπορεί να συναντήσει κανείς. Το απέδειξε με τον τρόπο που αντιμετώπισε το ατύχημα που είχε, με τον σοβαρό τραυματισμό στο χέρι της. Πιο δυνατή και απτόητη, προχωράει με θέληση και θετική ενέργεια να προσφέρει για το κοινό καλό.
- Ο στίβος της αυτοδιοίκησης είναι ένα νέο πεδίο για εσένα, στο οποίο εισέρχεσαι, όπως έχεις δηλώσει, με πολλή όρεξη για προσφορά και όλο σου το δυναμισμό. Πώς αποδέχτηκες αυτή την πρό(σ)κληση;
«Η αλήθεια είναι ότι, τα τελευταία 10 χρόνια, τουλάχιστον οκτώ αξιόλογοι άνθρωποι μου έχουν προτείνει να ασχοληθώ με τα κοινά όμως επειδή είμαι ένας άνθρωπος που δε δεσμεύομαι εύκολα με κάτι. Ξέρω πολύ καλά ότι, αν δεσμευτώ, θα αφοσιωθώ πλήρως και με την ψυχή μου οπότε, κάθε φορά έλεγα ‘όχι’.
Η ιδιαιτερότητα αυτή τη φορά είναι ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς είναι ένας άνθρωπος που, παρότι δεν είναι αθλητής, ‘την ιδρώνει την φανέλα του’, άρα, με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια ότι όλα αυτά τα οποία οραματίζομαι για την κοινωνία σε επίπεδο αθλητισμού παιδείας και και ευπαθών ομάδων θα είναι σε κατεύθυνση να υλοποιηθούν».
- Ποιοι είναι οι τομείς που θέλεις και πιστεύεις ότι μπορείς να προσφέρεις κάτι θετικό αλλά και κάτι που λείπει;
«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό, σε πρώτο επίπεδο, να ασχοληθώ με τομείς που έχω αφοσιωθεί ούτως ή άλλως τα τελευταία 15 χρόνια, όπως είναι η παιδεία, ο αθλητισμός, η φροντίδα ευπαθών ομάδων και η εκπαίδευση ενηλίκων σε θέματα που αφορούν ενσυναίσθηση, καλοσύνη, αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο. Χρειάζεται να γίνουμε ο ένας το χέρι του άλλου και όλοι μαζί το χέρι για την Περιφέρεια.
Αυτό που λείπει πιστεύω στην Περιφέρεια είναι η Αττική στους συγκεκριμένους τομείς που προανέφερα να γίνει εξειδικευμένος τουριστικός προορισμός, μέσα από experiences. Με απλά λόγια, να παρέχει αθλητικό τουρισμό, συνεδριακό τουρισμό, τουρισμό υγείας, αρχαιολογικό τουρισμό και θαλάσσιο τουρισμό. Έχουμε 66 δήμους στην Αττική που μπορούν να προσφέρουν πολλά. Με αυτόν τον τρόπο, θα δοθεί η δυνατότητα να αναπτυχθεί η οικονομία και οι θέσεις εργασίας. Θέλουμε την Αττική ως τουριστικό προορισμό».
- Πώς σκέφτεσαι ότι μπορείς να συνδυάσεις τα πράγματα που έκανες μέχρι τώρα στη θητεία σου στην αυτοδιοίκηση, εφόσον εκλεγείς; Δηλαδή, σε ποιους τομείς είναι χρήσιμη η εμπειρία και η γνώση σου στους συμπολίτες μας;
«Μέσα μου υπάρχουν τρεις βασικοί πυλώνες που χρειάζεται να λειτουργούν εναρμονισμένα στην κοινωνία μας για να πετύχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε. Ο πρώτος είναι υποδομές ώστε να μπορεί η καθημερινότητα των συμπολιτών μας να είναι σε ροή εύκολη και ξεκούραστη.
Ο δεύτερος πυλώνας είναι το ψυχικό πεδίο των ανθρώπων, αυτό που λέμε η αόρατη αλήθεια τους.
Το τρίτο είναι η επαφή μας με τον “έξω κόσμο” και δεν αναφέρομαι στους εξωγήινους! Επειδή, όλα τα χρόνια ασχολούμαι με τη βιωματική μάθηση, θεωρώ ότι ο δεύτερος πυλώνας είναι κι αυτός στον οποίο μπορώ να προσφέρω περισσότερο και θεωρώ ότι είναι πιο επίκαιρο από ποτέ αν σκεφτεί κανείς το πόσα ακούμε στις ειδήσεις τα τελευταία χρόνια που αφορούν ψυχικές ανισορροπίες, κακοποιήσεις, έλλειψη ενσυναίσθησης, bulling.
- Ο ευαίσθητος τομέας της ψυχικής υγείας αποτελεί για εσένα μία πρόκληση. Θέλεις να μας πεις κάποιες πρώτες προσεγγίσεις για πιθανές υποστηρικτικές δράσεις;
«Έχουμε όλοι κάπως συνδέσει την έλλειψη ψυχική υγείας, με ακραίες ψυχολογικές συμπεριφορές που οδηγούν σε ψυχιατρείο. Στην πραγματικότητα, η ψυχική υγεία, αφορά έναν συνδυασμός του κατά πόσο ο καθένας από μας εσωτερικά σκέφτεται και νιώθει προς μία θετική κατεύθυνση για τον ίδιο, αλλά και για ό,τι τον περιβάλλει. Πιστεύουμε ότι κάποιος που δεν είναι στο νοσοκομείο ή σε μια κλινική που αφορά την ψυχική υγεία, είναι ψυχικά υγιής. Λάθος!
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε όλο και περισσότερα φαινόμενα ανθρώπων που εξωτερικά δείχνουν φυσιολογικοί αλλά εσωτερικά βιώνουν τέτοιες συγκρούσεις, οι οποίες οδηγούν, σε ανύποπτο χρόνο, τον εαυτό τους σε ακραίες συμπεριφορές. Δυστυχώς, πολλές φορές μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Για μένα, είναι ζωτικής σημασίας οι άνθρωποι να κατανοήσουν λίγο περισσότερο τα τέσσερα πεδία τους (Ενέργεια, Νόηση, Συναίσθημα, Σώμα). Να κατανοήσουν την πραγματικότητα που ήδη δημιουργούν και να βελτιώσουν τον τρόπο σκέψης και το συναισθηματικό τους πεδίο.
Η λύση είναι η συμμετοχή βιωματικών δράσεων που θα εργάζονται σε 4 επίπεδα σε ενήλικες, σε γονείς και σε παιδιά, ώστε να ενισχυθεί η αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση, η πίστη αλλά κυρίως η αγάπη προς τον εαυτό τους και τον συνάνθρωπο.
- Μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ο θετικός τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισες το ατύχημα, που είχες πριν λίγα χρόνια. Κυρίως, κράτησα αυτό που σου είχε πει η ψυχολόγος σου: «είσαι από αυτές τις περιπτώσεις που έχεις στρέψει όλη σου την προσοχή στο θετικό!». Αυτή η δική σου δύναμη είναι ένα σημαντικό προσόν και όπλο ταυτόχρονα που θα μπορούσε να εμπνεύσει και άλλους. Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας κάποιες σκέψεις σου.
«Πιστεύω, ακράδαντα, ότι όπου εστιάζει ο καθένας μας, το πεδίο αυτό μεγεθύνεται. Η ζωή και οι προκλήσεις με έχουν διδάξει ότι αν εστιάζουμε σε αυτό που φοβόμαστε, αυτό θα δημιουργούμε. Αν όμως, εστιάζουμε στη ζωή και γίνει ξεκάθαρο μέσα μας ότι θέλουμε να ζήσουμε, αυτό θα στρέψει και τη σκέψη και το συναίσθημα στην ευγνωμοσύνη για καθετί που βιώνουμε. Στην πίστη ότι έχουμε λόγο και αποστολή πάνω στη γη, ότι είμαστε μέρος ενός θεϊκού σχεδίου. Κάπως έτσι, το ατύχημα μου μού δημιούργησε τόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη στο θαύμα που έγινε και έζησα που όλα τα αλλά έγιναν μικρά».
Τα σχόλια είναι κλειστά.