υτό που μπορεί να καταλήξει να είναι η πιο δεξιά Δυτική Πτέρυγα της σύγχρονης εποχής θα στοχοποιήσει τις ελίτ της Ουάσινγκτον και τους μετανάστες χωρίς χαρτιά, θα επιδιώξει να τεμαχίσει το ρυθμιστικό κράτος και θα πει στον υπόλοιπο κόσμο ότι από εδώ και πέρα ισχύει το «Πρώτα η Αμερική».
Η μορφή της δεύτερης κυβέρνησης του Τραμπ διαφαίνεται από το θέρετρό του στο Μαρ-α-Λάγκο, όπου τον υποδέχονται τα μέλη της λέσχης μέσα σε μια πανηγυρική ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί η παρουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, του Ίλον Μασκ.
Κάθε μία από τις νέες επιλογές του εκλεγμένου προέδρου για κορυφαίες θέσεις εργασίας ήταν αρκετή για να προκαλέσει ανατριχίλα στους φιλελεύθερους. Και αυτό ήταν μέρος του θέματος. Ωστόσο, εισέπραξε και μία άρνηση από τον βετεράνο επενδυτή, Τζον Πόλσον που αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση του υπουργείου Οικονομικών, όπως ανέφερε σε δήλωσή του στην εφημερίδα The Wall Street Journal.
Οι «εκλεκτοί» των απελάσεων
Ο Στίβεν Μίλερ, που τελευταία φορά εθεάθη δημόσια να δηλώνει ότι «η Αμερική είναι για τους Αμερικανούς και μόνο για τους Αμερικανούς» στη συγκέντρωση του Τραμπ στο Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν που έβραζε, αναμένεται να διοριστεί αναπληρωτής προσωπάρχης του Λευκού Οίκου για θέματα πολιτικής, όπως μετέδωσε το CNNi, μια θέση στην οποία πιθανότατα θα χορογραφήσει μαζικές απελάσεις.
Ο Τομ Χόμαν, ο εκλεκτός για τη θέση του «τσάρου των συνόρων», έχει μια τραχιά προσωπικότητα που ταιριάζει πολύ σε έναν εκλεγμένο πρόεδρο που αγαπάει τους σκληρούς τύπους. Τη Δευτέρα έπαιξε σύμφωνα με τον τύπο, βγαίνοντας στο Fox News, όπου έχει υπηρετήσει για χρόνια ως ειδήμων, και προειδοποιώντας τους Δημοκρατικούς κυβερνήτες που προσπαθούν να εμποδίσουν τις απελάσεις «να φύγουν από τη μέση».
Και η Κέιτλιν Κόλινς του CNNi μετέδωσε νωρίς την Τρίτη ότι η κυβερνήτης της Νότιας Ντακότα, Κρίστι Νόεμ, η οποία υπήρξε ένθερμη υποστηρίκτρια του Τραμπ από την πρώτη του θητεία, είναι η επιλογή του για υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας. Η Νόεμ είναι ηρωίδα του κινήματος «MAGA» και σταρ των συντηρητικών μέσων ενημέρωσης. Εάν επιβεβαιωθεί για τον ρόλο, θα σχηματίσει μια ασυμβίβαστη τριάδα αξιωματούχων που θα είναι υπεύθυνη για την επιβολή των συνόρων μαζί με τους Μίλερ και Χόμαν.
Ενώ ο λόγος του Τραμπ θα είναι νόμος στη νέα κυβέρνηση, οι επιλογές του εκλεγμένου προέδρου για την εθνική ασφάλεια υποδηλώνουν μέχρι στιγμής μια πιο κυρίαρχη ρεπουμπλικανική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική από ό,τι εκείνες για τη μετανάστευση.
Τα πρόσωπα για την εξωτερική πολιτική
Ο Τραμπ είναι πιθανό να διορίσει τον Μάρκο Ρούμπιο ως υπουργό Εξωτερικών, ανέφερε επίσης η Κόλινς. Ο γερουσιαστής της Φλόριντα ειρωνεύτηκε ωμά τον Τραμπ στην προεκλογική εκστρατεία του 2016 και θεωρήθηκε ως το είδος του νεοσυντηρητικού που οι οπαδοί του εκλεγμένου προέδρου λατρεύουν να μισούν. Αλλά ο Ρούμπιο έχει προ πολλού μεταστραφεί στον Τραμπισμό και στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών αυτό το καλοκαίρι είπε στο έθνος: «Ο μόνος τρόπος για να κάνουμε την Αμερική πλούσια, ασφαλή και ισχυρή ξανά είναι να κάνουμε τον Ντόναλντ Τζ. Τραμπ ξανά πρόεδρό μας». Η πιθανή επιλογή του Ρούμπιο αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τους New York Times.
Η επιλογή του Τραμπ για πρέσβειρα του ΟΗΕ είναι η πρόεδρος του συνεδρίου του GOP της Βουλής των Αντιπροσώπων Ελίζ Στέφανικ, η καριέρα της οποίας εκτοξεύτηκε στα ύψη αφότου εγκατέλειψε τον mainstream συντηρητισμό για να γίνει μία από τις κορυφαίες υπερασπίστριες του Τραμπ. «Είμαι έτοιμη να προωθήσω την αποκατάσταση του Προέδρου Ντόναλντ Τζ. Τραμπ, «Πρώτα η Αμερική, η ειρήνη μέσω της ηγεσίας της δύναμης στην παγκόσμια σκηνή», από την πρώτη ημέρα στα Ηνωμένα Έθνη», ανέφερε σε δήλωσή της η βουλευτής της Νέας Υόρκης.
Το βράδυ της Δευτέρας (12/11), πηγές ανέφεραν ότι ο Τραμπ ζήτησε από τον βουλευτή της Φλόριντα Μάικ Γουόλτς να γίνει σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, σε μια κίνηση που θα προκαλέσει σοκ σε όλο τον Ατλαντικό, δεδομένου ότι ο πρώην «πράσινος μπερές» προειδοποίησε φέτος ότι «είναι καιρός οι σύμμαχοι να επενδύσουν στη δική τους ασφάλεια» και ότι οι φορολογούμενοι των ΗΠΑ έχουν πληρώσει «τον λογαριασμό για πάρα πολύ καιρό».
Το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν οι νέες επιλογές Τραμπ
Δεδομένης της απρόβλεπτης συμπεριφοράς του Τραμπ, καμία επιλογή προσωπικού δεν είναι ποτέ σίγουρη μέχρι να επισημοποιηθεί. Και ακόμη και τότε, πολλά στελέχη δεν διαρκούν πολύ.
Αλλά κάθε επιλογή ή αναμενόμενη επιλογή μέχρι στιγμής έχει ένα κοινό στοιχείο: την απόλυτη αφοσίωση στον Τραμπ, ιδίως κατά τη διάρκεια της γεμάτης κατηγορίες μεταπροεδρίας του. Κάθε άτομο είναι γνωστό για το είδος των υπερβολικών αφιερωμάτων σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις που λατρεύει ο εκλεγμένος πρόεδρος. Ένα αίσθημα προδοσίας έκαιγε συχνά στην πρώτη θητεία του Τραμπ, όταν μέλη της κυβέρνησης έδιναν προτεραιότητα στον όρκο τους στο Σύνταγμα έναντι της πίστης τους σε αυτόν, όπως συνέβη με τον πρώην επικεφαλής του FBI Τζέιμς Κόμεϊ και πολλούς άλλους.
Το σταγονόμετρο των κορυφαίων κυβερνητικών επιλογών υποδηλώνει ένα επίπεδο σχεδιασμού και οργάνωσης που απουσίαζε από την πρώτη μετάβαση του Τραμπ το 2016 και μπορεί να αντανακλά την επιρροή της επερχόμενης προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Σούζι Γουάιλς, η οποία διεξήγαγε μια αποτελεσματική προεκλογική εκστρατεία παράλληλα με τις εξωφρενικές εκρήξεις του εκλεγμένου προέδρου στις συγκεντρώσεις του και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν η τρέχουσα προσέγγιση θα επαναληφθεί στον Λευκό Οίκο. Συχνά κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Τραμπ, καταπάτησε την ατζέντα του, διαπληκτιζόμενος ανοιχτά με μέλη της κυβέρνησής του, με τα οποία γρήγορα απογοητεύτηκε.
Οι Ρούμπιο, Γουόλτς και Στέφανικ είναι όλοι τους σκληροπυρηνικά γεράκια της Κίνας και η επιλογή τους προσφέρει μια σαφή ένδειξη για το πώς θα εξελιχθεί η πολιτική του Trump απέναντι στη νέα αντίπαλη υπερδύναμη της Αμερικής.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος επέλεξε επίσης τον πρώην βουλευτή της Νέας Υόρκης Λι Ζέλντιν για επικεφαλής της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος, παρά ή εξαιτίας των χαμηλότατων ποσοστών του από τις προοδευτικές πράσινες ομάδες όσο ήταν στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Οι δύο τελευταίοι Δημοκρατικοί πρόεδροι χρησιμοποίησαν τις ρυθμιστικές εξουσίες της EPA για να προσπαθήσουν να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή. Όμως ο Ζέλντιν δεσμεύτηκε να εφαρμόσει την ενεργειακή πολιτική του Τραμπ «τρύπα, μωρό μου, τρύπα» και διατύπωσε τις αρμοδιότητές του ως «προστασία της πρόσβασης σε καθαρό αέρα και νερό», παραφράζοντας το non sequitur του νέου του αφεντικού που χρησιμοποιεί όταν τον ρωτούν για την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Οι Ρούμπιο, Γουόλτς, Στέφανικ, Ζέλντιν, Χόμαν, Νόεμ και κυρίως ο Μίλερ αποτελούν ανάθεμα για τους επικριτές του Τραμπ, οι οποίοι φοβούνται ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος θα κινηθεί προς ακραίες κατευθύνσεις. Αλλά κάθε μία από αυτές τις επιλογές προσωποποιεί μια πτυχή των πολιτικών πεποιθήσεων και των ενστίκτων του εκλεγμένου προέδρου. Και οι δικές τους θέσεις αντικατοπτρίζουν την επιθυμία για ανακατατάξεις στην Ουάσινγκτον και στην παγκόσμια πολιτική των ΗΠΑ, η οποία παρακίνησε πολλούς από τα δεκάδες εκατομμύρια ψηφοφόρους της εκλογικής πλειοψηφίας του Τραμπ.
Οι περισσότεροι είναι επίσης καταξιωμένοι και – ίσως με εξαίρεση τον Μίλερ, ο οποίος θεωρείται από τους επικριτές ως σκληροπυρηνικός εξτρεμιστής – εντός των παραμέτρων των ανθρώπων που συνήθως επιλέγονται για τις διοικήσεις. Αν όλοι τους είναι πολύ δεξιοί, απλώς παραλληλίζουν την κίνηση του ΓΑΠ και των ψηφοφόρων του κατά την εποχή του Τραμπ.
Ο Ρούμπιο, πρώην υποψήφιος πρόεδρος, είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο και είναι μέλος των επιτροπών Εξωτερικών Σχέσεων και Πληροφοριών της Γερουσίας. Η Στέφανικ είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ, πρώην βοηθός του Τζορτζ Μπους στη Δυτική Πτέρυγα και μία από τις πιο υψηλόβαθμες Ρεπουμπλικανές γυναίκες που υπηρέτησαν ποτέ στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Ο Γουόλτς, ο οποίος υπηρέτησε πολλαπλές πολεμικές αποστολές στο Αφγανιστάν, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, τιμήθηκε με τέσσερα χάλκινα αστέρια και εργάστηκε για τους υπουργούς Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και Ρόμπερτ Γκέιτς.
Ο Χόμαν, ως πρώην εκτελών χρέη διευθυντή της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων, είναι γνώστης των συνοριακών θεμάτων, ακόμη και αν οι αντίπαλοί του θεωρούν τον τρόπο του κάπως ανάλγητο. Ο Ζέλντιν είναι βετεράνος του στρατού και πρώην βουλευτής που διεκδίκησε πιο κοντά από ό,τι αναμενόταν τη θέση του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης.
Η Αλίσα Φάρα Γκρίφιν, η οποία διετέλεσε διευθύντρια επικοινωνίας του Λευκού Οίκου του Τραμπ, συνόψισε τις μέχρι τώρα επιλογές του ως «ανθρώπους που έχουν αναμφισβήτητα τα διαπιστευτήρια για να βρίσκονται εκεί και έχετε μια αίσθηση του τι πρόκειται να κάνουν». Η Γκρίφιν, που τώρα είναι σχολιαστής του CNN και έχει συχνά επικρίνει τον Τραμπ, δήλωσε στην Έριν Μπέρνετ του CNN ότι η ταχύτητα των επιλογών του πρώην αφεντικού της για την κυβέρνηση εν αναμονή έρχεται σε αντίθεση με την αναστάτωση του προσωπικού της πρώτης κυβέρνησής του.
Πόσο μακριά θα φτάσει ο Τραμπ;
Οι επιλογές των Miller και Homan από τον Trump υποδηλώνουν ότι δεν υπάρχει καμία υποχώρηση από τους όρκους του να ξεκινήσει μια μαζική απέλαση των μεταναστών χωρίς χαρτιά, η οποία αποτέλεσε τη βάση της πιο ακραίας τελικής επιχειρηματολογίας οποιουδήποτε προεδρικού υποψηφίου στην πρόσφατη μνήμη.
Ο Homan ρωτήθηκε σε πρόσφατη συνέντευξη στην εκπομπή «60 Minutes» του CBS αν υπάρχει εναλλακτική λύση για τον διαχωρισμό των μεταναστών που έχουν επισημανθεί για απέλαση από τους γονείς τους – μια πολιτική που προκάλεσε αναταραχή κατά την πρώτη θητεία του Trump. «Φυσικά και υπάρχει. Οι οικογένειες μπορούν να απελαθούν μαζί», δήλωσε.
Ο Μίλερ ήταν ένας ισχυρός σύμβουλος του Λευκού Οίκου στην πρώτη θητεία του Τραμπ, συντάσσοντας μεγάλο μέρος της πιο φλογερής σεναριακής ρητορικής του ως συντάκτης ομιλιών. Η σκληροπυρηνική ιδεολογία του φάνηκε στο Συνέδριο Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης τον Φεβρουάριο, όταν υποστήριξε ότι η μεταναστευτική πολιτική είναι απλή. «Σφραγίστε τα σύνορα. Κανένας λαθρομετανάστης δεν μπαίνει, όλοι όσοι είναι εδώ φεύγουν – αυτό είναι πολύ απλό». Ο Μίλερ πρόσθεσε ότι το επόμενο βήμα ήταν να συλληφθούν οι μετανάστες χωρίς χαρτιά και να μεταφερθούν σε «χώρους συγκέντρωσης μεγάλης κλίμακας» όπου θα τους περίμεναν αεροπλάνα.
Ωστόσο, παρά αυτά τα δρακόντεια οράματα, υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με το πόσο μακριά θα προχωρήσει ο Τραμπ στο πρόγραμμα απέλασης και αν αυτό ταιριάζει με τις δυστοπικές ομιλίες του. Ο Χόμαν, για παράδειγμα, δήλωσε ότι η ιδέα ότι θα υπάρξουν «στρατόπεδα συγκέντρωσης» και μαζικές σαρώσεις στις γειτονιές είναι γελοία.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει την πολυτέλεια να μην είναι υποψήφιος για επανεκλογή το 2028, οπότε θεωρητικά δεν έχει τίποτα να χάσει. Αλλά μερικές φορές έχει διστάσει να λάβει μέτρα που μπορεί να οδηγήσουν σε ακραία αντιδημοτικότητα. Οι σκληρές νομικές προκλήσεις που ετοιμάζουν ομάδες πολιτικών ελευθεριών και υποστηρικτές των μεταναστών θα μπορούσαν, εν τω μεταξύ, να επιβραδύνουν τις απελάσεις. Και η απέλαση εκατομμυρίων μεταναστών χωρίς χαρτιά θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά δαπανηρή, θα μπορούσε να διαταράξει την αγορά εργασίας, να εξοργίσει τις μεγάλες επιχειρήσεις και να περιπλέξει τις αλυσίδες εφοδιασμού – όλα αυτά θα μπορούσαν να βλάψουν την οικονομία και να επιβαρύνουν τον μελλοντικό πρόεδρο.
Πολλοί Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούσαν να συμφωνήσουν στον όρκο του Τραμπ να ξεκινήσει με την απέλαση εγκληματιών μεταναστών χωρίς χαρτιά – το ευκολότερο μέρος του σχεδίου του. Αλλά στα επόμενα στάδια η πολιτική θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνη για τον Τραμπ.
Ο Τσαντ Γουλφ, πρώην υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, φάνηκε να υποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμη γκρίζες ζώνες όσον αφορά την πλήρη έκταση των προθέσεων του εκλεγμένου προέδρου, αλλά ότι θα ήταν δυνατή μια πολύ ευρύτερη επιχείρηση επιβολής. «Μπορεί να είναι μια σκληρή πολιτική θέση, αλλά υπάρχουν εγκληματίες εδώ σήμερα που δεν απομακρύνονται», δήλωσε ο Γουλφ στον Τζέικ Τάπερ του CNN τη Δευτέρα, παραπονούμενος ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε μείνει πίσω σε αυτόν τον τομέα. «Αυτή η ιδέα ότι πρόκειται να εξαιρέσετε ολόκληρες κατηγορίες ατόμων από το νόμο, δεν νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να συμβαίνει», δήλωσε ο Γουλφ, επιτρέποντας ότι υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί για να εισέρχονται οι εργαζόμενοι νόμιμα στην αμερικανική οικονομία ή για ορισμένους μετανάστες χωρίς χαρτιά να αποκτήσουν νόμιμο καθεστώς από το εξωτερικό, εάν είναι παντρεμένοι με Αμερικανούς πολίτες.
Οι επικριτές του Τραμπ και οι ευάλωτοι μετανάστες χωρίς χαρτιά, ωστόσο, θα βρουν ελάχιστα πράγματα στις νέες επιλογές του εκλεγμένου προέδρου για το προσωπικό που θα τους προσφέρουν παρηγοριά.
Η νέα εξωτερική πολιτική του Τραμπ αρχίζει να διαφαίνεται
Παρόμοια αβεβαιότητα περιβάλλει και την εξωτερική πολιτική του Τραμπ για τη δεύτερη θητεία του. Σε αντίθεση με τον Τραμπ, ο Ρούμπιο δεν υπήρξε φίλος του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, αν και τελευταία υπερασπίστηκε τη θέση του εκλεγμένου προέδρου ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να τερματιστεί.
Ο Γουόλτς ήταν πολέμιος των προσπαθειών της κυβέρνησης Biden να μεσολαβήσει για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς. Αυτές οι θέσεις βρίσκονται πολύ δεξιά από πολλές πολιτικές που έχουν ως βάση τους οι δυτικοί σύμμαχοι της Αμερικής και ορισμένοι ηγέτες του Δημοκρατικού Κόμματος. Αλλά είναι σύμφωνες με την ορθοδοξία του ΓΑΠ και εκατομμυρίων ψηφοφόρων του.
Και ο Ρούμπιο και ο Γουόλτς είναι πιο συμβατικοί στην εξωτερική πολιτική από ορισμένα από τα πιο απομονωτικά μέλη του ευρύτερου συνασπισμού Trump. Στο κρίσιμο ζήτημα της Ουκρανίας, ο Γουόλτς επέκρινε την πολιτική της κυβέρνησης Biden να εξοπλίσει τις δυνάμεις του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι για να αποκρούσει την εισβολή της Ρωσίας ως «πολύ λίγο, πολύ αργά». Αλλά υποστήριξε επίσης τις θέσεις του Τραμπ φέτος ότι ήταν καιρός η Ευρώπη να αναλάβει το βάρος της υποστήριξης της Ουκρανίας, επειδή οι ΗΠΑ έπρεπε να επικεντρωθούν στα δικά τους σύνορα.
Σε κάθε επερχόμενη προεδρική κυβέρνηση, η στελέχωση είναι σημαντική και παρέχει ιδεολογικές ενδείξεις για το πώς θα ενεργήσει ένας Λευκός Οίκος. Με δεδομένο, ωστόσο, το ιστορικό του Τραμπ με την εξαιρετική εναλλαγή των βοηθών, τίποτα δεν μπορεί να είναι μόνιμο.
Analysis by Stephen Collinson, CNNi
- Το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στο CNNi
Τα σχόλια είναι κλειστά.