Τι βλέπει ο Economist για το «κενό» που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν οι «αντίπαλοι» των ΗΠΑ – Η αναγκαία συνεργασία μεταξύ Μπάιντεν και Τραμπ
τις δέκα εβδομάδες που μεσολαβούν μέχρι την ορκωμοσία του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, εστιάζει νέα ανάλυση του Economist, καθώς θα μπορούσαν να φέρουν νέους κινδύνους.
Ακόμη και πριν από τις εκλογές στις ΗΠΑ, ο κόσμος ήταν ασταθής, με τους πολέμους να μαίνονται στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, μεταξύ άλλων. Ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να ανατρέψει την αμερικανική εξωτερική πολιτική, αλλά δεν θα αναλάβει καθήκοντα μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, ενώ την ίδια ώρα, η εξουσία της κυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν συρρικνώνεται.
ΗΠΑ: Τι προοιωνίζεται η επιλογή Ρούμπιο για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ
Αυτό, κατά τον Economist, δημιουργεί μια περίοδο «κενού», την οποία οι «αντίπαλοι» των ΗΠΑ θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν. Παρά τις διαφορές τους, οι ομάδες του Μπάιντεν και του Τραμπ πρέπει να συνεργαστούν.
Η ομάδα του Τραμπ
Οι αρχικοί διορισμοί του Τραμπ υποδηλώνουν ότι η εξωτερική του πολιτική θα είναι πράγματι ριζοσπαστική. Ο Μάρκο Ρούμπιο και ο Μάικ Βαλτς, οι επιλογές του για τους υπουργούς Εξωτερικών και Εθνικής Ασφάλειας, μπορεί να ακούγονται συντηρητικοί, αλλά είναι εκεί που είναι επειδή έχουν υιοθετήσει θέσεις Τραμπ.
Ο νέος τσάρος του εμπορίου μπορεί να είναι ο Ρόμπερτ Λάιτχαϊζερ, ένας υπέρμαχος του προστατευτισμού που θέλει να ξεκινήσει έναν νέο δασμολογικό πόλεμο. Επίσης, το Πεντάγωνο θα διοικείται από έναν αρχάριο που θέλει να αντιτεθεί στο βαθύ κράτος.
Την ίδια ώρα, ο Τραμπ φαίνεται ότι θέλει να λάβει αντισυμβατικές συμβουλές, την ώρα όμως που το προσωπικό του δεν έχει ακόμη υπογράψει κανόνες σχετικά με τη χρήση ασφαλών επικοινωνιών και αγνοεί τον κανόνα ότι μια νέα διοίκηση απέχει από τις ξένες συναλλαγές μέχρι να αναλάβει τα καθήκοντά της.
Οι ενέργειες των «άλλων»
Κατά τον Economist, αυτό το κενό μέχρι την αλλαγή τη αμερικανικής διοίκησης θα μπορούσε να φέρει γεγονότα πολύ γρήγορα. Μερικά από αυτά, βέβαια, είναι ευπρόσδεκτα, όπως ότι πολλές χώρες αυξάνουν ξαφνικά τις αμυντικές δαπάνες τους.
Άλλα, άλλα μπορεί να είναι ύποπτα, όπως εάν ο Βλαντιμίρ Πούτιν κλιμακώσει την επίθεσή του για να προσπαθήσει να πάρει περισσότερα ουκρανικά εδάφη πριν ξεκινήσουν οποιεσδήποτε ειρηνευτικές συνομιλίες.
Το Ισραήλ μπορεί να κλιμακώσει στη Γάζα, στον Λίβανο και όχι μόνο, ελπίζοντας ότι η νέα κυβέρνηση θα την αφήσει να προχωρήσει μέχρι το Ιράν, ενώ η Κίνα μπορεί να ερευνήσει για να δει πόσο μπορεί να εκφοβίσει για την Ταϊβάν ή τις Φιλιππίνες χωρίς να προκαλέσει σοβαρή αντίδραση.
Συνεργασία
Κατά τον Economist, οι δύο διοικήσεις πρέπει να συνεργαστούν, καθώς εάν ο Τραμπ φτάσει στο Οβάλ Γραφείο με μια καταστροφή στην Ουκρανία, μια κόλαση στη Μέση Ανατολή και τα κινεζικά πλοία να αλωνίζουν, η δουλειά του θα είναι πολύ πιο δύσκολη. Επομένως, και οι δύο ομάδες θα πρέπει να συμφωνήσουν και να διατυπώσουν ένα κοινό πλαίσιο για την «περίοδο της κουτσής πάπιας» (lame-duck period).
Οι μελλοντικοί ιστορικοί μπορεί να περιγράψουν τις επόμενες δέκα εβδομάδες ως τη στιγμή που η Αμερική μεταπήδησε από τον διεθνισμό της περιόδου μετά το 1945 σε μια νέα και πιο απομονωτική εξωτερική πολιτική, καταλήγει ο Economist.
Πηγή: https://www.ot.gr/
Τα σχόλια είναι κλειστά.