Ο μεγάλος ημιτελικός του Μονάχου ξυπνάει μνήμες παλιών Euro: Ο Νίκος Στρατής και το Kingsport.gr μας θυμίζουν πώς οι “θρύλοι” Platini, Zidane, Xabi Alonso, Benzema και… Mbappe έχουν γράψει ιστορία στις αναμετρήσεις Ισπανίας – Γαλλίας στο πλαίσιο των μεγάλων διοργανώσεων εθνικών ομάδων…
Η παράδοση πολλές φορές δεν λέει όλη την αλήθεια! Ισπανία και Γαλλία έχουν αναμετρηθεί στο παρελθόν 35 φορές σε επίσημους και φιλικούς αγώνες. Η “furia roja” έχει τη μερίδα του λέοντος στις νίκες με 16 κερδισμένα ματς, 13 φορές έχουν επικρατήσει οι ‘‘τρικολόρ‘‘, ενώ μόνο επτά ματς έχουν ολοκληρωθεί με ισοπαλία. Λιγότερες δηλαδή νίκες για τους “tricolor” αλλά πιο… ιστορικές και σημαντικές από ότι εκείνες των Ιβήρων..
Με Platini οδηγό!
Αν και οι δύο εθνικές ομάδες συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε φιλικό αγώνα στις 30 Απριλίου 1922 (4-0 η Ισπανία η οποία μέχρι το 1949 μετρούσε επτά νίκες και μόλις μία ήττα απέναντι στους Γάλλους!), η πρώτη τους επίσημη “κόντρα” καταγράφηκε μόλις τo… 1984 στον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Παρίσι. Η Γαλλία του αείμνηστου προπονητή Michel Hidalgo και του κορυφαίου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή της τότε εποχής, Michel Platini ήταν το μεγάλο φαβορί απέναντι στην Ισπανία του Miguel Munoz η οποία είχε περάσει… δια πυρός και σιδήρου στον τελικό με οριακή πρόκριση στον όμιλο με γκολ στο φινάλε απέναντι στη Δυτική Γερμανία και νίκη στα πέναλτι απέναντι στην Δανία στον ημιτελικό της, Λυών (και στις δύο περιπτώσεις τα κρίσιμα γκολ σημείωσε ο κεντρικός αμυντικός της Sporting Gijon τότε, Antonio Maceda).
Στον τελικό όμως η ποιότητα της Γαλλίας και… έδρα αποδείχτηκαν καθοριστικές! Το απευθείας χτύπημα φάουλ του Platini (κορυφαίος παίκτης του κυπέλλου Εθνών Ευρώπης 1984 και πρώτος σκόρερ με 9 γκολ στην τελική φάση!) νίκησε τον έμπειρο γκολκίπερ Luis Miguel Arconada που έκανε… ασυγχώρητο λάθος με τη μπάλα να του φεύγει μέσα από τα χέρια! Το 2-0 του Bruno Bellone από την ασίστ του Jean Tigana ‘‘σφράγισε‘‘ το γαλλικό θρίαμβο που σηματοδότησε και τον πρώτο διεθνή τίτλο για τη Γαλλία που παρουσίασε την καλύτερη μεσαία γραμμή της τότε εποχής με Platini, Giresse, Tigana, Fernandez!
Η… ακμή των “tricolor”
Ο θρίαμβος του 1984 και η νίκη στον τελικό του “Parc des Princes” ήταν το ξεκίνημα του καλύτερου σερί που διατηρούν οι Γάλλοι κόντρα στους Ισπανούς στις μεταξύ τους αναμετρήσεις. Για την ακρίβεια ήταν το πρώτο από τα επτά σερί ματς που όχι μόνο δεν ηττήθηκαν από τους Ίβηρες, αλλά σημείωσαν μάλιστα έναν… ηγεμονικό απολογισμό έξι νικών και μίας μόλις ισοπαλίας σε αυτό το αήττητο σερί. Η ισοπαλία (1-1) σημειώθηκε στην φάση των ομίλων του Euro 1996 που διεξήχθη στα Αγγλικά γήπεδα με τη Γαλλία να προηγείται στο παιχνίδι της 2ης αγωνιστικής που έγινε στο Λιντς με το ωραίο πλασέ του χαρισματικού τεχνίτη Youri Djorkaeff με την… παλιοσειρά των Ισπανών Jose Luis Caminero της Atletico Madrid να ισοφαρίζει πέντε λεπτά πριν το φινάλε. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι και οι δύο ομάδες πέρασαν στα νοκ άουτ με τη Γαλλία του Aime Jacquet (οδήγησε την ομάδα στην παγκόσμια κορυφή δύο χρόνια μετά) να φτάνει ως τον ημιτελικό του τουρνουά και να χάνει από την Τσεχία και την Ισπανία του Javier Clemente να αποκλείεται στα πέναλτι του προημιτελικού του “Wembley” απέναντι στην οικοδέσποινα Αγγλία.
Και στο επόμενο Euro στις κάτω χώρες (Ολλανδία, Βέλγιο) οι δύο ομάδες συναντήθηκαν αλλά αυτή τη φορά σε νοκ άουτ αγώνα και συγκεκριμένα στον προημιτελικό του Μπριζ. Ηταν Κυριακή 25 Ιουνίου 2000 όταν οι Zidane, Djorkaeff πέτυχαν τα γκολ της Γαλλικής νίκης ενώ με πέναλτι είχε ισοφαρίσει για τη “furia roja” του Jose Antonio Camacho ο Gaizka Mendieta. O κορυφαίος διαιτητής εκείνων των ετών, Ιταλός Collina στο ίδιο ματς καταλόγισε και δεύτερο πέναλτι για τους Ισπανούς με τον Raul να στέλνει τη μπάλα άουτ στο 90’! Η Γαλλία του Roger Lemerre που ήταν η ενεργεία παγκόσμια πρωταθλήτρια, έφτασε και στην κατάκτηση του δεύτερου Ευρωπαϊκού της ιστορίας της νικώντας με 2-1 στον “ξαφνικό θάνατο” την Ιταλία στον τελικό του Ρότερνταμ μία εβδομάδα αργότερα!
Ισπανία και Γαλλία έκτοτε θαρρείς και είχαν προγραμματίσει τα ραντεβού τους σε μεγάλη διοργάνωση κάθε… έξι χρόνια! Ηταν και πάλι σε νοκ άουτ όταν έμελλε να συναντηθούν στην φάση των 16 του μουντιάλ της Γερμανίας το 2006 με την Ισπανία του ‘‘σοφού‘‘ των πάγκων και σύγχρονου αναμορφωτή της “roja” αείμνηστου Luis Aragones να… ξεχειλίζει από δημιουργικό ταλέντο αλλά όχι από αμυντική ισορροπία και να προηγείται με πέναλτι του David Villa (διαιτητής πάλι… Ιταλός, ο νυν αρχιδαιτητής της UEFA Roberto Rosetti) στο Ανόβερο. Ο Ribery ισοφάρισε για τη Γαλλία του Raymond Domenech στην οποία για άλλο ένα τουρνουά …περίσσευε η ποιότητα, η κλάση αλλά και η εμπειρία και η ηρεμία (Henry, Makelele, Malounda, Thuram κλπ) και με δύο γκολ των Vieira και Zidane στο τελευταίο δεκάλεπτο πήραν τη νίκη με 3-1 φτάνοντας μέχρι τον τελικό του Βερολίνου όπου έχασαν από την Ιταλία στα πέναλτι! Ηταν το τελευταίο μεγάλο τουρνουά που η Ισπανία θα έφευγε πρόωρα και με άδεια χέρια καθώς από το 2008 έμελλε να αρχίσει η κυριαρχία της στην διεθνή ποδοσφαιρική σκηνή. Μάλιστα χρειάστηκε να περάσουν δέκα ολόκληρα χρόνια προκειμένου να δούμε τους Ισπανούς να χάνουν ξανά σε νοκ άουτ αναμέτρηση τελικής φάσης μεγάλης διοργάνωσης εθνικών ομάδων (Euro 2016, Ιταλία – Ισπανία 2-0)!
Η “ραψωδία” του Xabi Alonso κι η εποχή… Mbappe!
Στο Εuro 2012 οι ισορροπίες ξεκάθαρα είχαν αλλάξει υπέρ της Ισπανίας (σε εκείνο το τουρνουά ως παγκόσμια πρωταθλήτρια κατέκτησε “back to back” Euro!) η οποία στον προημιτελικό του Ντονιετσκ βρήκε στο δρόμο της τη Γαλλία του Laurent Blanc για την οποία αγωνιζόταν βασικός ο Jan M’Vila και στον πάγκο καθόταν ο Mathieu Valbuena (αμφότεροι πρώην παίκτες του Ολυμπιακού!) Το συγκρότημα του Vicente Del Bosque επικράτησε με 2-0 με τον τότε άσο της Real Madrid, Xabi Alonso να συμπληρώνει 100 παιχνίδια με τη φανέλα της εθνικής Ισπανίας και παράλληλα να σημειώνει και τα δύο γκολ της νίκης (στον πάγκο ο Jesus Navas, ο μόνος στην ιστορία που έχει πανηγυρίσει μουντιάλ, Euro και Nations League!)
Τελευταίο μεγάλο ραντεβού τους ο τελικός του UEFA Nations League στο “San Siro” τον Οκτώβριο του 2021, όπου η Γαλλία (κάτοχος του παγκόσμιου τίτλου) και πάλι επικράτησε (2-1) παρά το Ισπανικό προβάδισμα με το γκολ του Oyarzabal που βρήκε άμεσα απάντηση με την ισοφάριση του Benzema με το νικητήριο γκολ του Kylian Mbappe να… σηκώνει πολύ συζήτηση. καθώς ο Γάλλος φορ ήταν σε αντικανονική θέση στην κάθετη πάσα του Theo Hernandez, η παρεμβολή όμως του Ισπανού Eric Garcia έδωσε το δικαίωμα στον Άγγλο Anthοny Taylor να μετρήσει το γκολ που έδωσε το τρόπαιο τους “tricolor”. Didier Deschamps και τότε στον Γαλλικό πάγκο αλλά και οι Mbappe, Griezmann, Tchouameni, Theo Hernandez, Kounde και Upamecano αγωνίστηκαν σε εκείνον τον τελικό για τη Γαλλία ενώ η “furia roja” (του Luis Enrique τότε) είχε στην ενδεκάδα τους Simon, Laporte, Rodri, Ferran Torres, Oyarzabal και αλλαγή τον “ήρωα” του πρόσφατου προημιτελικού με τη Γερμανία Mikel Merino!