Europa League: Άιντραχτ Φρανκφούρτης και Ρέιντζερς για τη δεύτερη κορυφή της Ευρώπης

Τελικός Europa League απόψε ανάμεσα σε Άιντραχτ Φρανκφούρτης και Ρέιντζερς.

Στο «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν» της Σεβίλλης στην Ισπανία, Άιντραχτ Φρανκφούρτης και Ρέιντζερς θα αναμετρηθούν για το τρόπαιο του Europa League (18/5, 22.00).

Σε μια χρονιά με αλλαγές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (με τη δημιουργία και του Κόνφερενς Λιγκ), ο τελικός θα είναι μια… «γερμανο-σκωτσέζικη» υπόθεση, ανάμεσα σε δύο ιστορικές ομάδες.

Άιντραχτ Φρανκφούρτης…

Η Άιντραχτ Φρανκφούρτης θα αγωνιστεί για δεύτερη φορά σε τελικό Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, διεκδικώντας και το δεύτερο τρόπαιό της. Είχε αγωνιστεί ξανά στον τελικό του 1980, όπου σε διπλούς αγώνες κατέκτησε το τρόπαιο επί της Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ, καθώς παρά την ήττα με 3-2 εκτός έδρας στο πρώτο ματς, στον επαναληπτικό επικράτησε με 1-0 και χάρη στον κανονισμό του εκτός έδρας γκολ ήταν η τελική νικήτρια. Συνολικά θα είναι ο τρίτος τελικός της, καθώς είχε παίξει σε εκείνον του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1960, όπου ηττήθηκε με 7-3 από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Έχει επίσης κατακτήσει το Κύπελλο Ιντερτότο το 1967, σε περίοδο ωστόσο που η διοργάνωση δεν είχε ακόμα αναγνωριστεί από την ΟΥΕΦΑ.

Στην πορεία της ως τον τελικό, τερμάτισε στην πρώτη θέση του ομίλου της παίζοντας κόντρα σε Φενέρμπαχτσε (1-1 και εντός και εκτός), Αντβέρπ (νίκη 0-1 εκτός, 2-2 εντός) και Ολυμπιακό (νίκη 3-1 στη Φρανκφούρτη και 1-2 στο Καραϊσκάκη). Στους «16» απέκλεισε τη Ρεάλ Μπέτις (νίκη 1-2 εκτός, ισοπαλία 1-1 στην παράταση εντός), στα προημιτελικά τη Μπαρτσελόνα (1-1 εντός, νίκη 2-3 εκτός) και στα ημιτελικά τη Γουέστ Χαμ (νίκες 1-2 εκτός, 1-0 εντός).

Ο Όλιβερ Γκλάσνερ δεν αντιμετωπίζει προβλήματα και θα έχει όλους τους παίκτες του διαθέσιμους.

…εναντίον Ρέιντζερς

Η Ρέιντζερς θα παίξει για δεύτερη φορά σε τελικό Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, διεκδικώντας το πρώτο τρόπαιό της, και δεύτερο ευρωπαϊκό συνολικά. η προηγούμενη φορά ήταν το 2008 όταν είχε ηττηθεί με 2-0 από τη Ζενίτ Αγίας Πετρτούπολης. Συνολικά, θα είναι ο πέμπτος ευρωπαϊκός τελικός της. Έχει αγωνιστεί ακόμη σε τρεις τελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων έχοντας μία κατάκτηση. Αρχικά, το 1961 (στον πρώτο τελικό της διοργάνωσης) έχασε το τρόπαιο από Φιορεντίνα με δύο ήττες 2-0 στη Σκωτία και 2-1 στην Ιταλία (εκείνη τη χρονιά έγινε διπλός τελικός). Ακολούθησε ο επίσης χαμένος τελικός του 1967, όταν ηττήθηκε με 1-0 από τη Μπάγερν Μονάχου. Και το 1972 όταν το κατέκτησε, επικρατώντας με 3-2 της Ντιναμό Μόσχας.

Στην πορεία της ως τον τελικό, αρχικά αποκλείστηκε από τον τρίτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Μάλμε (δύο ήττες με 2-1). Στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ απέκλεισε την Αλασκέρτ (1-0 εντός, 0-0 εκτός). Στον όμιλο τερμάτισε στη δεύτερη θέση παίζοντας με Λυών (ήττα 0-2 εντός, 1-1 εκτός), Σπάρτα Πράγας (ήττα 1-0 εκτός, νίκη 2-0 εντός) και Μπρόντμπι (νίκη 2-0 εντός, 1-1 εκτός). Στη φάση πλέι οφ απέκλεισε τη Μπορούσια Ντόρτμουντ (νίκη 2-4 εκτός, 2-2 εντός), στους «16» τον Ερυθρό Αστέρα (νίκη 3-0 εντός, ήττα 2-1 εκτός), στα προημιτελικά τη Μπράγκα (ήττα 1-0 εκτός, νίκη 3-1 στην παράταση εντός) και στα ημιτελικά τη Λειψία (ήττα 1-0 εκτός, νίκη 3-1 εντός).

Η ομάδα του Τζιοβάνι Φαν Μπρόνκχορστ θα έχει στη διάθεσή της τον Κεμάρ Ρουφ, ο οποίος έχει είχε αναρρώσει από έναν τραυματισμό στο γόνατο και θα είναι παρών. Περιμένει, δε, πολλά από τον Τζέιμς Ταβερνιέ ο οποίος είναι ο πρώτος σκόρερ της, αλλά και πρώτος σκόρερ του φετινού Γιουρόπα Λιγκ.

Πιθανές εντεκάδες:

Φρανκφούρτη: Trapp, Touré, Tuta, N’Dicka, Knauff, Sow, Rode, Kostić, Hauge, Kamada, Borré

Ρέιντζερς: McGregor, Goldson, Lundstram, Bassey, Tavernier, Jack, Kamara, Barišić, Wright, Aribo, Kent.

Η ιστορία της διοργάνωσης

Η ιστορία της διοργάνωσης, ξεκινάει το 1955 με το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων. Ξεκίνησε αρχικά με τη συμμετοχή ομάδων από πόλεις που διοργάνωναν διεθνή έκθεση. Μέχρι το 1961 υπήρχε το σύνθημα «μία πόλη, μία ομάδα» και έτσι συμμετείχαν μικτές ομάδες των πόλεων. Ωστόσο είχαν συμμετάσχει και αυτούσιες ομάδες. Στη συνέχεια αυτό καταργήθηκε και συμμετείχαν σύλλογοι. Οι δύο αρχικές διοργανώσεις είχαν τριετή διάρκεια, ωστόσο η επιτυχία του θεσμού ήταν τέτοια που έγινε μονοετής, και επετράπη και σε άλλες ομάδες, πλην των πόλεων εκθέσεων, να συμμετέχουν. Ήταν συνήθως οι ομάδες που τερμάτιζαν πίσω από τον πρωταθλητή. Διεξαγόταν από ανεξάρτητη επιτροπή, με την ΟΥΕΦΑ να μην αναγνωρίζει τους νικητές, σε αντίθεση με τη ΦΙΦΑ.

Η ΟΥΕΦΑ όμως, βλέποντας την επιτυχία του Κυπέλλου Εκθέσεων, αποφάσισε να το πάρει υπό την αιγίδα της και το 1971 να δημιουργηθεί το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Συμμετείχαν οι ομάδες που τερμάτιζαν πίσω από τον πρωταθλητή κάθε χώρας, ενώ ανάλογα με την ειδική βαθμολογία, οι χώρες που βρίσκονταν πιο ψηλά, έστελναν περισσότερες ομάδες. Επίσης, συμμετείχαν και οι νικητές του βραβείου Fair Play, και από το 1995 οι νικητές του Κυπέλλου Ιντερτότο. Από το 1999 με την κατάργηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, συμμετέχουν και οι κυπελλούχες ομάδες κάθε χώρας.

Το 2009, η ΟΥΕΦΑ θέλοντας να δώσει επιπλέον κύρος στην δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση, δημιούργησε τη συνέχειά της, το Γιουρόπα Λιγκ. Από το 2021 η διοργάνωση αναβαθμίστηκε περαιτέρω, με τη δημιουργία του Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ ως τρίτη τη τάξει διοργάνωση.

Μικρά, ενδιαφέροντα

– Στην ιστορία του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ/Γιουρόπα Λιγκ, υπάρχουν 4 ομάδες που έχουν κάνει «τρεμπλ». Δηλαδή πρωτάθλημα και κύπελλο στη χώρα τους και το Γιουρόπα Λιγκ:

Γκέτεμποργκ 1982, Γαλατασαράι 2000, ΤΣΣΚΑ Μόσχας 2005, Πόρτο 2003, 2011.

– Οι ομάδες που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο αήττητες είναι οι: Τότεναμ, Μπορούσια Ντόρτμουντ, Γκέτεμποργκ (δύο φορές), Άγιαξ, Φέγενορντ, Τσέλσι. Από την άλλη, Μπενφίκα και Εσπανιόλ, έφτασαν αήττητες ως τον τελικό, ωστόσο έχασαν το τρόπαιο στα πέναλτι.

– Οι πιο πολλές ομάδες της ίδιας χώρας που συμμετείχαν την ίδια χρονιά στη διοργάνωση, ήταν οι γαλλικές το 1997-98. Το Στρασβούργο και η Μετζ ως νικήτρια και φιναλίστ αντίστοιχα του Λιγκ Καπ (το Κύπελλο Κυπελλούχων υπήρχε ακόμη), η Ναντ και η Μπορντό ως 3η και 4η αντίστοιχα του πρωταθλήματος και οι Οσέρ, Μπαστιά και Λιόν ως νικήτριες του Κυπέλλου Ιντερτότο.

– Μόνο δύο ομάδες έχουν κατακτήσει τη διοργάνωση δύο ή περισσότερες συνεχόμενες χρονιές: η Ρεάλ Μαδρίτης (1985, 1986) και η Σεβίλλη (2006, 2007 και 2014, 2015, 2016).

– Οι χώρες που ομάδες τους κατέκτησαν συνεχόμενα τρόπαια είναι η Ιταλία μεταξύ 1989 και 1991 (Νάπολι, Γιουβέντους και Ίντερ) και μεταξύ 1993 και 1995 (Γιουβέντους, Ίντερ και Πάρμα) και η Ισπανία την τριετία 2014-2016 (η Σεβίλλη).

– Ο παίκτης που έχει τις περισσότερες κατακτήσεις, είναι ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες με 5 τρόπαια. 2 με την Ατλέτικο Μαδρίτης (2010, 2012), 3 με τη Σεβίλλη (2014, 2015, 2016). Μάλιστα, σαν τραγική ειρωνεία, την 1^η Ιουνίου 2019, ημέρα διεξαγωγής του τελικού εκείνης της χρονιάς, ο Ρέγιες έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

– Υπάρχουν μέχρι στιγμής 5 παίκτες που έχουν σκοράρει σε 2 διαφορετικούς τελικούς, είτε με την ίδια είτε με διαφορετικές ομάδες. Είναι ο Στέφαν Πέτερσον με τη Γκέτεμποργκ το 1987 και τον Άγιαξ το 1992, ο Βιμ Γιονκ με την Ίνερ το 1992 και 1994, ο Ιβάν Ζαμοράνο με την Ίντερ το 1997 και το 1998, ο Φρέντερικ Κανουτέ με τη Σεβίλλη το 2006 και το 2007 και ο Ρανταμέλ Φαλκάο με την Πόρτο το 2011 και την Ατλέτικο Μαδρίτης το 2012.

– Οι ομάδες που έχουν κατακτήσει και τα 3 ευρωπαϊκά τρόπαια, είναι η Μπάγερν Μονάχου, η Γιουβέντους, ο Άγιαξ, η Τσέλσι και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Υπάρχουν επίσης 10 ποδοσφαιριστές που κατάφεραν το ίδιο: οι Γκαετάνο Σιρέα, Αντόνιο Καμπρίνι, Μάρκο Ταρντέλι, Άρνολντ Μιούρεν, Σέρτζιο Μπρίο, Στέφανο Τακόνι, Σόνι Σιλόι, Ντάνι Μπλιντ, Τζιανλούκα Βιάλι, Βίτορ Μπαΐα.

– Μάλιστα, πλην των Ταρντέλι, Μπρίο και Μπαΐα, οι υπόλοιποι κατέκτησαν επιπλέον το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ αλλά και το Διηπειρωτικό Κύπελλο.

– Οι προπονητές που κατάφεραν το ίδιο είναι ο Ούντο Λάτεκ (Πρωταθλητριών με τη Μπάγερν το 1974, ΟΥΕΦΑ με τη Γκλάντμπαχ το 1979, Κυπελλούχων με τη Μπαρτσελόνα το 1982) και ο Τζιοβάνι Τραπατόνι (Πρωταθλητριών το 1985 με τη Γιουβέντους, Κυπελλούχων το 1984 με τη Γιουβέντους, Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1977, 1993 με τη Γιουβέντους, 1991 με την Ίντερ). Μάλιστα ο Τραπατόνι κατέκτησε και Σούπερ Καπ και Διηπειρωτικό Κύπελλο. Σε αυτή την κατηγορία μπορεί να προστεθεί και ο Ζοσέ Μουρίνιο, ωστόσο το Κύπελλο Κυπελλούχων που κατέκτησε (με τη Μπαρτσελόνα το 1997), το έκανε ως βοηθός προπονητή.

– Μονάχα 3 άνθρωποι έχουν κατακτήσει το τρόπαιο τόσο ως παίκτες όσο και ως προπονητές. Πρόκειται για τον Ντίνο Τζοφ (ως παίκτης το 1977, ως προπονητής το 1990, αμφότερα με τη Γιουβέντους), τον Χουμπ Στέφενς (ως παίκτης το 1978 με την Αϊντχόφεν, ως προπονητής το 1997 με τη Σάλκε) και ο Ντιέγκο Σιμεόνε (ως παίκτης το 1998 με την Ίντερ, ως προπονητής με την Ατλέτικο Μαδρίτης το 2012 και το 2018).

– Μάλιστα, ο Ντιέγκο Σιμεόνε είναι ο μοναδικός μη Ευρωπαίος προπονητής που το έχει κατακτήσει.

Οι τελικοί

Οι κατακτήσεις

*Δεν συμπεριλαμβάνονται οι κατακτήσεις του Κυπέλλου Εκθέσεων, καθώς δεν αναγνωρίζεται από την ΟΥΕΦΑ, παρά μόνο από τη ΦΙΦΑ.