Η εποχή των Ευρωπαίων εισαγγελέων

Οι Εισαγγελείς από τις Βρυξέλλες και η απληστία του Μαξίμου.

Σχεδόν μία γενιά μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης (ήδη 15 χρόνια από το 2009) φαίνεται ότι ήρθε η ώρα μιας άλλου τύπου επιτήρησης. Αυτή των Ευρωπαίων εισαγγελέων, οι οποίοι φαίνεται να συμπίπτουν στις επισκέψεις τους στην Αθήνα με τους κοινούς (προηγηθέντες) επιτηρητές…

Οι εισαγγελείς έχουν εμπλακεί στο έγκλημα των Τεμπών, ψάχνουν τους στημένους-φωτογραφικούς «διαγωνισμούς» για τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης (ΤΑΑ).

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση έχει καταδικαστεί πολιτικά από το Ευρωκοινοβούλιο. Το Κράτος Δικαίου, τα ατομικά δικαιώματα (υποκλοπές), η ελευθερία του Τύπου είναι μερικά από τα θέματα συζήτησης στις Βρυξέλλες.

Όλα έχουν μια εξήγηση: την απληστία του Μαξίμου…

Οι παρακολουθήσεις, η «άνετη» ζωή του κομματικο-κρατικού απαράτ, το κλειστό σύστημα επιδοτήσεων, η σπέκουλα με την ακρίβεια (που συμβάλει καθοριστικά στην αύξηση των φορολογικών εσόδων και μειώνει, ποσοστιαία, το χρέος), το σύστημα εξουσίας με τους ημέτερους, οι ιδιώτες που «αποχυμώνουν» το δημόσιο με κλινικές και outsourcing μελέτες, τα σκαστά υπερκέρδη ολιγοπωλίων, όλα έχουν αναφορά σε ένα σύστημα εξουσίας πέριξ τον πρωθυπουργό.

Με μια… παράξενη, εκ πρώτης όψεως, ατζέντα όπου μετράνε διαφορετικά την οικονομία (μας). Την ακρίβεια-σύμμαχο που συντελεί στην αύξηση των εσόδων, σε βάρος του διαθέσιμου εισοδήματος, την «χρυσή visa»-σύμμαχο να εμφανίζει αυξημένες ξένες «επενδύσεις», αλλά που επιτείνει την κρίση στέγης και συντηρεί ένα αντιπαραγωγικό οικονομικό μοντέλο, τον μαζικό τουρισμό που τσιμεντοποιεί τα νησιά και τον αιγιαλό και διευρύνει το εμπορικό ισοζύγιο.

Αναλυτικά τα οικονομικά της δήθεν «σταθεροποίησης»:

1.Ξεπουλάνε τις κρατικές συμμετοχές στις τράπεζες (οι οποίες στηρίχτηκαν με 50,3 δισ. ευρώ στη διάρκεια της κρίσης) και μιλάνε για κέρδος (Χατζηδάκης, Στουρνάρας). Γιατί μόνο στις τράπεζες συνυπολογίζουν το όφελος του Δημοσίου από την διαγραφή χρέους (απώλειες των τραπεζών από τα ομόλογα ύψους 38,3 δισ. ευρώ από το PSI+ 2012). Όταν τα έσοδα από την αποεπένδυση του δημοσίου (ΤΧΣ) στις τράπεζες (πώληση μετοχών) είναι μόλις 2,8 δισ. ευρώ. Την στιγμή που στις ΗΠΑ, την Ιρλανδία κ.α. από την αντίστοιχη διαδικασία στήριξης του χρηματοπιστωτικού τομέα, το δημόσιο έβγαλε καθαρό κέρδος.

Μόνο οι τράπεζες, που ευθύνονται για την ανεύθυνη πιστωτική επέκτασή τους (και την χρεοκοπία των νοικοκυριών), αλλά και την εξασφαλισμένη κερδοφορία της επί των ελληνικών ελλειμμάτων (αθρόα αγορά κρατικών τίτλων), έχουν δικαίωμα(;) σε πλήρη αποζημίωση. Όχι και οι ιδιώτες ομολογιούχοι. Όχι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι που καταγράφουν απώλειες έως και 45%.

2.Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η αποταμίευση (ώστε να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη). Τάδε έφα ο τραπεζίτης (Μυλωνάς-Eurobank). Με τα επιτόκια καταθέσεων να κινούνται κάτω της μονάδας (1%) και τη διαφορά με τα επιτόκια καταθέσεων άνω των τεσσάρων (4) μονάδων, «ξεφλουδίζοντας» τους καταθέτες, δηλώνουν ενδιαφέρον για τις καταθέσεις!

3.Η χώρα χρειάζεται άμεσες ξένες επενδύσεις. Αλλά «σχεδόν 1 στα 2 ευρώ που εισέρρευσαν στην Ελλάδα πέρυσι κατευθύνθηκε προς την αγορά ακινήτων» διαπιστώνεται μελαγχολικά στην Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας.

4.Η χώρα μπήκε σε περιπέτειες το 2009 λόγω του διπλού ελλείμματος (δημοσιονομικού και εξωτερικού ισοζυγίου). Σχεδόν μία γενιά πιο μετά (15 χρόνια) «η ελληνική οικονομία συνεχίζει να καταγράφει αντίστοιχα προβλήματα. Είχαμε το μεγαλύτερο έλλειμμα στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών στην Ευρώπη (-9,7% του ΑΕΠ το 2022).