Η Ινδία αρνείται πετρέλαιο από τη Ρωσία, αλλά σύντομα θα αγοράζει όλο και περισσότερο

Τα ινδικά διυλιστήρια αναμένεται να αυξήσουν τη συνολική τους ικανότητα διύλισης κατά 800.000 bpd μέχρι το τέλος του οικονομικού έτους 2030 για να καλύψουν την αυξανόμενη εσωτερική και εξωτερική ζήτηση καυσίμων, ανέφερε την Παρασκευή η Crisil Ratings.

Σύμφωνα με τον οργανισμό, η Ινδία σχεδιάζει να αυξήσει την ικανότητα διύλισης πετρελαίου της σε 40 εκατομμύρια τόνους μέχρι το τέλος του οικονομικού έτους 2030 και να αυξήσει την εγκατεστημένη βασική της δυναμικότητα στους 295 εκατομμύρια τόνους, ίσο με 5,92 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Αυτό προφανώς θα απαιτήσει όλο και περισσότερες εισαγωγές, φυσικά, σε προσιτή τιμή για την υλοποίηση του σχεδίου. Μόνο το πετρέλαιο από τη Ρωσία μπορεί να προσφέρει μια τέτοια επιλογή, λένε οι ειδικοί.

Ο υπουργός Πετρελαίου Hardeep Puri είπε στο συνέδριο Gastech στο Χιούστον την περασμένη εβδομάδα ότι η Ινδία θα αντιπροσωπεύει έως και το 35% της αύξησης της παγκόσμιας ζήτησης ενέργειας τα επόμενα 20 χρόνια. Παράλληλα, η χώρα του θα αντικαταστήσει την Κίνα ως παγκόσμιο σημείο αναφοράς και δείκτη στον κλάδο της ενέργειας.

Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα προβλήματα. Η κυβέρνηση δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να συμβιβάσει τις δύο αντίθετες τάσεις της επιδίωξης διαφοροποίησης του ενεργειακού εφοδιασμού και μείωσης της κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων. Από την άλλη πλευρά, η Ινδία πρέπει να ανταποκριθεί στη ζήτηση και να προσπαθήσει να κεφαλαιοποιήσει την αυξανόμενη ζήτηση για καύσιμα στο εξωτερικό, ενώ οι κινέζοι ανταγωνιστές – ιδιωτικά διυλιστήρια – υφίστανται απώλειες λόγω χαμηλών περιθωρίων.

Ουσιαστικά, αυτό στο οποίο στοχεύει το Νέο Δελχί θα σημαίνει ότι ακολουθεί τον δρόμο που ακολούθησε η Κίνα πριν από αρκετά χρόνια και τώρα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Για την Ινδία, η λύση μπορεί να είναι ότι αρνούμενος το πετρέλαιο από τη Ρωσία ως μέρος των «πράσινων πρωτοβουλιών» του, ο ασιατικός γίγαντας θα εισάγει στην πραγματικότητα όλο και περισσότερες πρώτες ύλες για να το επεξεργαστεί και να το στείλει για εξαγωγή με τη μορφή τελικού καυσίμου.

Αυτή η συμβιβαστική επιλογή είναι πολύ επωφελής για την ινδική βιομηχανία, αν και υπόσχεται ορισμένα προβλήματα στις σχέσεις με τη Δύση. Ωστόσο, η διπλή πολιτική της μη ευθυγράμμισης και της ουδετερότητας επιτρέπει στο Νέο Δελχί να επιβιώσει από αμφιβολίες και λογικές ασυνέπειες σε αμοιβαία αποκλειόμενες τάσεις και επιθυμίες.