Μοχάμεντ Ελ-Εριάν: «Ο χρυσός μετατράπηκε σε όπλο κατά του αμερικανικού δολαρίου και της Δύσης»

Ο χρυσός δεν είναι πλέον εμπόρευμα και παρότι πλέον δεν στηρίζει τα νομίσματα όπως κάποτε έχει καταστεί ένα φοβερό γεωπολιτικό όπλο με το οποίο πλήττεται το αμερικανικό δολάριο όπως αναφέρει ο διάσημος οικονομολόγος Μοχάμεντ Αμπντουλάχ Ελ-Εριάν.

Ο συγκεκριμένος αναφέρεται στο χρυσό καθώς αποτελεί την βάση του μελλοντικού νομίσματος των BRICS+ με το οποίο σκοπεύουν να αποκαθηλώσουν από τον «θρόνο» του το αμερικανικό δολάριο.

«Κάτι παράδοξο συνέβη με την τιμή του χρυσού τον περασμένο χρόνο.

Καταγράφοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, φαίνεται να έχει αποσυνδεθεί από τις παραδοσιακές ιστορικές επιρροές που καθορίζουν την τιμή του, όπως τα επιτόκια, ο πληθωρισμός και το δολάριο.

«Επιπλέον, η συνέπεια της ανόδου του έρχεται σε αντίθεση με τις διακυμάνσεις σε σχέση με κομβικές γεωπολιτικές καταστάσεις», επισημαίνει σε άρθρο του στους Financial Times.

«Τους τελευταίους 12 μήνες, η τιμή της ουγγιάς χρυσού στις διεθνείς αγορές αυξήθηκε από 1.947 δολάρια σε 2.715 δολάρια, άνοδος σχεδόν 40%.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η ανοδική πορεία στην τιμή ήταν σχετικά γραμμική, καθώς οποιαδήποτε μείωση της ζήτησης προσέλκυε νέους αγοραστές.

Συνέβη παρά ορισμένες άγριες διακυμάνσεις στα επιτόκια, μια ευρεία ζώνη διακύμανσης για τις αποδόσεις του 10ετούς ομολόγου των ΗΠΑ, την πτώση του πληθωρισμού και τη υψηλή μεταβλητότητα της ισοτιμίας του δολαρίου.

Κάποιοι μπορεί να μπουν στον πειρασμό να αποδώσουν την απόδοση του χρυσού ως μέρος μιας γενικότερης αύξησης των τιμών των περιουσιακών στοιχείων που, για παράδειγμα, είδε τον αμερικανικό δείκτη S&P να κερδίζει περίπου 35 % τους τελευταίους 12 μήνες.

Ωστόσο, αυτή η ίδια η συσχέτιση αυτών των στοιχείων είναι ασυνήθιστη.

Άλλοι θα το αποδώσουν στον κίνδυνο στρατιωτικών συγκρούσεων που έχουν οδηγήσει τόσους πολλούς αθώους πολίτες να χάσουν τη ζωή και τα προς το ζην, μαζί με τη μαζική καταστροφή υποδομών.

Ωστόσο, η διακύμανση των τιμών υποδηλώνει ότι μπορεί κάλλιστα να συμβαίνουν πολλά περισσότερα στο παρασκήνιο.

Υπάρχει επίσης ενδιαφέρον για τη διερεύνηση πιθανών εναλλακτικών λύσεων για το σύστημα πληρωμών με βάση το δολάριο που βρίσκεται στον πυρήνα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής για περίπου 80 χρόνια.

Μία απάντηση σε αυτό αναφέρει μια γενική απώλεια εμπιστοσύνης στη διαχείριση της παγκόσμιας τάξης από τις ΗΠΑ και δύο συγκεκριμένες εξελίξεις.

Θα ακούσετε για τη χρήση των εμπορικών δασμών ως γεωπολιτικών όπλων και καθώς των κυρώσεων από την Αμερική, μαζί με το μειωμένο ενδιαφέρον της για το βασισμένο σε κανόνες, συνεργατικό πολυμερές σύστημα που έπαιξε κεντρικό ρόλο στον σχεδιασμό της παγκόσμιας οικονομικής ολοκλήρωσης πριν από 80 χρόνια.

Θα ακούσετε επίσης για την ικανότητα της Ρωσίας να συνεχίσει να συναλλάσσεται και να αναπτύσσει την οικονομία της, παρά το γεγονός ότι ορισμένες από τις τράπεζες της χώρας αποβλήθηκαν το 2022 από το Swift, το διεθνές σύστημα που διέπει τη συντριπτική πλειονότητα των διασυνοριακών πληρωμών.

Το έκανε αυτό δημιουργώντας ένα εναλλακτικό σύστημα εμπορίου και πληρωμών που περιλαμβάνει μια σειρά από άλλες χώρες.

Αν και αναποτελεσματικό και δαπανηρό, αυτό επέτρεψε στη Ρωσία να παρακάμψει το δολάριο και να διατηρήσει ένα βασικό σύνολο διεθνών οικονομικών και χρηματοοικονομικών σχέσεων.

Αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι μόνο η διάβρωση του κυρίαρχου ρόλου του δολαρίου αλλά και μια σταδιακή αλλαγή στη λειτουργία του παγκόσμιου συστήματος.

Κανένα άλλο νόμισμα ή σύστημα πληρωμών δεν μπορεί και δεν επιθυμεί να αντικαταστήσει το δολάριο στον «πυρήνα» του συστήματος και υπάρχει ένα πρακτικό όριο για τη διαφοροποίηση των αποθεματικών.

Αλλά ένας αυξανόμενος αριθμός μικρών δικτύων κατασκευάζονται για να μετακινήσουν αυτόν τον «πυρήνα» και ένας αυξανόμενος αριθμός κρατών ενδιαφέρεται και εμπλέκεται όλο και περισσότερο.

Αυτό που συμβαίνει στην τιμή του χρυσού δεν είναι απλώς ασυνήθιστο όσον αφορά τα παραδοσιακά δεδομένα για την οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Αναπτύσσει βαθύτερες ρίζες, αυτό κινδυνεύει να κατακερματίσει ουσιαστικά το παγκόσμιο σύστημα και να διαβρώσει τη διεθνή επιρροή του δολαρίου και του χρηματοπιστωτικού συστήματος υπο την ηγεμονία των ΗΠΑ.

Αυτό θα είχε αντίκτυπο στην ικανότητα των ΗΠΑ να επηρεάζουν τα αποτελέσματα και να προστατεύσουν τη διεθνή ισχύ τους».