Ο απεσταλμένος του ΑΡΤ στο Μόναχο για τον τελικό του UEFA Champions League και αναλυτής διεθνούς ποδοσφαίρου του Kingsport.gr, Νίκος Στρατής καταθέτει την άποψή του για το… αριστούργημα του Luis Enrique και της φετινής Paris Saint–Germain που μας πρόσφερε κάτι ανεπανάληπτα ιστορικό τελικό του Champions League και το άνευ προηγουμένου 5-0 κόντρα στην Inter Simone Inzaghi…
Το βράδυ του Σαββάτου στο Μόναχο παρακολουθήσαμε όλοι ένα… Masterclass! Τόσο σε σχεδιασμό και τακτική όσο και εκτέλεση από τον Luis Enrique (δεύτερος προπονητής στην ιστορία που κάνει τρεμπλ με δύο διαφορετικές ομάδες μετά τον Guardiola) και τους παίκτες του. Κυριαρχική από το πρώτο λεπτό η Paris Saint–Germain δεν άφησε την Inter όχι μόνο να νιώσει άνετα με τη μπάλα στα πόδια αλλά σχεδόν να μη την πάρει καν στα πόδια της! Γρήγορες ανακτήσεις μπάλας και ένας Vitinha (αδικαιολόγητα μόνος του πριν βγάλει την “key pass” του 1-0) που διάβαζε γρήγορα το παιχνίδι στέλνοντας άμεσα τη μπάλα στους… αδύναμους χώρους των Ιταλών οι οποίοι στο πρώτο γκολ έκαναν “τραγική” άμυνα με οκτώ κίτρινες φανέλες μέσα στην περιοχή έναντι μόλις πέντε επιτιθέμενων Γάλλων που πάτησαν περιοχή, οι δύο εξ’ αυτών σχεδόν… μπήκαν με τη μπάλα στα δίχτυα!
Έτσι έγινε το 1-0 με ταυτόχρονη αλλαγή θέσης του MVP Desire Doue (από δεξιά στα αριστερά κάτω από τη… μύτη του Accerbi) που έκανε ματς καριέρας! Αυτή η φάση όπως και εκείνη του 3-0 που ο Vitinha κάνει με άνεση οδήγημα της μπάλας από το αμυντικό μισό προς την επίθεση μετά από ένα γρήγορο ένα-δύο συνεχίζει την κούρσα και την ασίστ για τον για δεύτερη φορά σκόρερ Doue, αποδεικνύουν ότι κάτι (η μάλλον… τίποτα) δεν πήγε καλά στην αμυντική λειτουργία των περσινών πρωταθλητών Ιταλίας και ειδικά στην επιτήρηση (με τα… μάτια!) του Πορτογάλου play maker των νέων πρωταθλητών Ευρώπης.
Το νέο ”Total Football”είναι εδώ!
Γενικά Το Σάββατο στο Μόναχο οι κόντρα επιθέσεις των Παριζιάνων (καθοριστικό το κόψιμο του Pacho στη γραμμή του άουτ που εξέθεσε τον μέτριο Barella ο οποίος δεν περίμενε να χαθεί εκεί η κατοχή στο ξεκίνημα του 2-0) θύμιζαν επίθεση ομάδας… ράγκμπι (!) με ταυτόχρονα σπριντ από τις δύο πλευρές ώστε όταν ο εξτρέμ που είχε τη μπάλα δεν μπορούσε να εκτελέσει άμεσα, να έχει επιλογές δίπλα η απέναντι και να δημιουργεί “1v1” καταστάσεις, πράγμα ανεπίτρεπτο για μια από τις καλύτερες άμυνες της Ευρώπης που θα έπρεπε να μην αφήνει ποτέ τους ποιοτικούς επιθετικογενείς Γάλλους να απειλούν με τελική τον Sommer από συνθήκη ένας εναντίον ενός! Ταυτόχρονα η PSG ήταν άψογη και στην αμυντική μετάβαση όχι μόνο με τη μεσαία γραμμή της αλλά και την επιθετική τριπλέτα που γύριζε να παίξει άμυνα (αυτό είναι το νέο…”Total Football” της τρέχουσας εποχής!) και να δυσκολέψει την όποια ιταλική ανάπτυξη ή το οποίο επιθετικό transition της Inter, είναι κατόρθωμα για τον Luis Enrique που έπεισε παίκτες όπως Dembele & Kvaraskhelia να γυρίζουν μέχρι τα μπακ τους και να κόβουν αντίπαλες επελάσεις…
Φάση κλειδί για το ματς το tackle-κοψιμο του Joao Neves στον Zalewski στο 55′ στην καλύτερη αν όχι μοναδική σοβαρή απειλή των nerazzurri προς τη γαλλική εστία, αν γινόταν εκεί το 2-1 θα είχαμε τελικό έστω για λίγο, αντ’ αυτού έγινε το 3-0 από τον Doue που τιμώρησε τα πολλά 1v1 που επέτρεψε στο χώρο η ιταλική άμυνα. Οι αλλαγές θέσεων της PSG έκαναν σκόνη το φημισμένο 3-5-2 του Inzaghi, ειδικά αυτή ανάμεσα σε Doue & Dembele κλείδωσε τη γαλλική νίκη! Σε κακό βράδυ όλοι οι Ιταλοί (πέρα από το εμφανές πρόβλημα να αντιμετωπίσουν τις γρήγορες χαμηλές πάσες της PSG, ήταν ευάλωτοι αμυντικά και στον αέρα, δεν έκοβαν τις ψηλές σέντρες των Γάλλων, υπήρχαν φάσεις που η PSG έκανε στην ίδια επίθεση δύο και τρεις σέντρες από τη μια πλευρά στην άλλη χωρίς οι “Interisti” να βρουν απάντηση παρά τα ψηλά στόπερ τους!), τους ανάγκασαν όμως οι Παριζιάνοι σε αυτό το κακό βράδυ με το ασταμάτητο τρέξιμο, τις κερδισμένες μονομαχίες και την κάλυψη χώρων (Xgoals 3,23 έναντι… 0,49 της Inter!)
*5/5 το Μόναχο ανακηρύσσει νέο πρωταθλητή (Nottingham, Marseilles, Dortmund, Chelsea, PSG)
* 3/3 Ιταλικές ήττες σε τελικό Champions League/πρωταθλητριών όταν η Tottenham κατακτά UEFA cup/Europa League!
* Μαθήματα ζωής, έμπνευσης και δύναμης από τον Luis Enrique που έχασε την εννιάχρονη κορούλα του Xana το 2019 κι όμως βρήκε τις δυνάμεις να σταθεί στα πόδια του και να δημιουργήσει μια ομάδα – μοντέλο και παράλληλα να μπει στο κλειστό κλαμπ των επτά πλέον προπονητών (Happel, Heynckes, Hitzfeld, Mourinho, Ancelotti, Guardiola, L.Enrique) που κατακτούν τη διοργάνωση με δύο διαφορετικές ομάδες…
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE: