Παγκόσμια θλίψη για τον Σίνισα Μιχαϊλοβιτς, ο οποίος έχασε τη μάχη με τη λευχαιμία
Στο πένθος βυθίστηκε ο χώρος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, καθώς ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς έφυγε από τη ζωή στην ηλικία των 53 ετών, ύστερα από γενναία μάχη με τη λευχαιμία.
Ο πρώην προπονητής της Μπολόνια είχε ανακοινώσει ότι έπασχε από τη νόσο σε συνέντευξη Τύπου στις 13 Ιουλίου 2019: “Έχω λευχαιμία, αλλά θα τη νικήσω παίζοντας επίθεση”.
Στις 29 Οκτωβρίου 2019 έκανε μεταμόσχευση μυελού των οστών στο “Sant’ Orsola” στη Μπολόνια, στις 22 Νοεμβρίου παραιτήθηκε από την τεχνική ηγεσία της Μπολόνια, ενώ στις αρχές του 2022 επέστρεψε ξανά ο εφιάλτης. Εντέλει, ο Μιχαΐλοβιτς πέθανε την Παρασκευή (16/12) σε νοσοκομείο της Ρώμης.
Η ανακοίνωση που εξέδωσε η οικογένειά του αναφέρει:
“Η σύζυγός του Αριάνα, με τα παιδιά τους Βικτόρια, Βιργκίνια, Μίροσλαβ, Ντούσαν και Νίκολας, η εγγονή του Βιολάντε, η μητέρα Βικιόριζα και ο αδερφός του, Ντράζεν, γνωστοποιούν με θλίψη τον άδικο και πρόωρο θάνατο του υποδειγματικού συζύγου πατέρα, γιου και αδερφού τους, Σίνισα Μιχαΐλοβιτς.
Ένας μοναδικός επαγγελματίας και άνθρωπος, διαθέσιμος και καλός με όλους. Πολέμησε θαραλλέα απέναντι σε μία φρικτή ασθένεια. Ευχαριστούμε τους γιατρούς και τις νοσοκόμες που τον παρακολουθούσαν αυτά τα χρόνια, με αγάπη και σεβασμό, ιδιαίτερα την γιατρό Φραντσέσκα Μπονιφάτσι, τον γιατρό Αντόνιο Κούρτι, τον καθηγητή Αλεσάντρο Ραμπάλντι και τον γιατρό Λούκα Μαρκέτι.
Ο Σίνισα θα παραμείνει για πάντα μαζί μας. Ζωντανός με όλη την αγάπη που μας έχει χαρίσει.
Addio Mister, vivrai per sempre nel nostro cuore pic.twitter.com/1ebCMHZoRf
— Bologna Fc 1909 (@Bolognafc1909) December 16, 2022
Ως προπονητής είχε εργαστεί στην Μπολόνια (2008-09, 2019-22), η οποία αποτέλεσε τον πρώτο, αλλά και τον τελευταίο σταθμό της καριέρας του ως πρώτος προπονητής, αλλά και στις Κατάνια (2009-10), Φιορεντίνα (2010-11), Σαμπντόρια (2013-15), Μίλαν (2015-16), Τορίνο (2016-18), Σπόρτινγκ Λισαβόνας (2018), όπως και στην εθνική Σερβίας (2012-13).
Πιο λαμπερή ήταν η καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Αγωνίστηκε κατά σειρά σε Μπορόβο (1986-88), Βοϊβοντίνα (1988-90), Ερυθρό Αστέρα (1990-92), Ρόμα (1992-94), Σαμπντόρια (1994-98), Λάτσιο (1998-04) και Ίντερ (2004-06).
Το παλμαρέ του εντυπωσιακό: 3 εθνικοί τίτλοι με τη Βοϊβοντίνα (1989) και τον Ερυθρό Αστέρα (1991 και 1992), δύο πρωταθλήματα με τη Λάτσιο (2000) και την Ίντερ (2006), 4 Κύπελλα Ιταλίας με τη Λάτσιο (2000 και 2004) και την Ίντερ (2005 και 2006), 3 Σούπερ Καπ Ιταλίας με τη Λάτσιο (1998 και 2000) και Ίντερ (2005). Με τον Ερυθρό Αστέρα, εκτός από το Κύπελλο Πρωταθλητριών, κατέκτησε και το Διηπειρωτικό το 1991. Επίσης, πανηγύρισε ένα Κύπελλο Κυπελλούχων με τη Λάτσιο το 1999, ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ την ίδια χρονιά και πάλι με τη Λάτσιο.