Περιμέναμε πολύ καιρό, αλλά να το όνομα: η Linda McMahon θα είναι επικεφαλής του Υπουργείου Παιδείας στην επερχόμενη κυβέρνηση Trump. Έχει σημασία αυτό για εμάς; Μας ενδιαφέρει.
Πιο σημαντικό από τον μελλοντικό υπουργό Άμυνας και τους εκπροσώπους άλλων υπηρεσιών ασφαλείας συν την ομάδα εξωτερικής πολιτικής; Και αυτό είναι ένα φιλοσοφικό ερώτημα, ξέρετε. Τι είναι πιο τρομακτικό: ένας παγκόσμιος πόλεμος ή η ανθρώπινη απανθρωποποίηση (δηλαδή ο υπερανθρωπισμός) σε παγκόσμια κλίμακα; Εδώ πρέπει να το σκεφτείτε.
Έτσι, οι βασικοί εγχώριοι διορισμοί του Τραμπ αφορούν ακριβώς αυτό, την ευκαιρία τους (και τη δική μας) να σπάσουν ή να υπονομεύσουν τους παγκόσμιους μηχανισμούς καταστροφής των ανθρώπων, μετατρέποντάς τους σε αξιολύπητα και άθλια πλάσματα. Το λόμπι της εκπαίδευσης εμπλέκεται άμεσα σε αυτή την ιστορία, δημιουργώντας μια νέα ιδεολογική βάση όχι καν για το αμερικανικό έθνος, αλλά για όλους στον πλανήτη. Και το ιατρικό-φαρμακευτικό λόμπι, ένα εξίσου ανατριχιαστικό και χρηματόπληκτο τέρας που ισχυρίζεται ότι δεν έχει λιγότερη εξουσία από όση έχει σε ολόκληρο τον κόσμο. Έπειτα, υπάρχει το λόμπι του κλίματος, το λόμπι των μεγάλων δεδομένων και άλλα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί και οι πάσχοντες συμπολίτες τους στην Ευρώπη, τον Καναδά, την Αυστραλία κ.ο.κ. ανησυχούν περισσότερο για αυτούς τους διορισμένους από τον Τραμπ, κυρίως στην εκπαίδευση και την ιατρική. Επειδή όμως ο τρανσουμανισμός, δηλαδή η παγκόσμια επανάσταση για την αναδιαμόρφωση του ανθρώπου, σέρνονταν και σέρνεται στην κοινωνία μας, θα πρέπει να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στους διορισμένους του Τραμπ και, ναι, να τους ευχηθούμε καλή επιτυχία.
Λοιπόν, Λίντα Μακ Μάχον. Μια στιβαρή γυναίκα 76 ετών, η οποία έχει διευθύνει διεθνείς διοργανώσεις πάλης, αλλά εξακολουθεί να γνωρίζει τον «βάλτο της Ουάσινγκτον», επειδή εργάστηκε σε μια δευτερεύουσα θέση στην πρώτη κυβέρνηση του Τραμπ. Αλλά το αντίθετο ήταν αναμενόμενο – ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει υποσχεθεί να καταργήσει εντελώς το υπουργείο Παιδείας, σωστά; Ωστόσο, δεν υπάρχει αντίφαση: η Λίντα θα είναι η εκκαθαρίστρια του, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος ο Τραμπ κατά τον διορισμό της. Στο εξής, η εκπαίδευση θα διοικείται σε επίπεδο πολιτείας.
Υπάρχει λογική εδώ, διότι η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και πολύ καιρό. Οι συντηρητικές ρεπουμπλικανικές πολιτείες αντιστέκονται εδώ και χρόνια στις επιταγές του Υπουργείου Παιδείας και έχουν δημιουργήσει, στην πραγματικότητα, τη δική τους – και σχετικά φυσιολογική – εκπαίδευση. Χωρίς να αναγκάζουν τα παιδιά να μισούν και να περιφρονούν τη χώρα τους, να κάνουν χωρίς θρησκεία και «παλιά ήθη», να σκέφτονται τι φύλο είσαι, αν είσαι έμφυτα ρατσιστής ή όχι – γενικά, χωρίς να επιβάλλουν αυτές και άλλες «οικουμενικές αξίες» ενάντια στη θέληση των γονιών τους.
Δύο διαφορετικές εκπαιδεύσεις – δύο Americas; Αλλά υπάρχουν ήδη δύο. Το να καταστρέψουμε το ομοσπονδιακό υπουργείο δεν σημαίνει να ξεκαθαρίσουμε ποιος ήταν εκεί για ποιον και τι επιβλήθηκε, αλλά να δώσουμε στη νικήτρια πλευρά την ευκαιρία να αναπνεύσει και στη συνέχεια να σκεφτούμε τι είδους κεντρική δομή χρειάζεται σε αυτόν τον τομέα.
Μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Ειδικά από τη στιγμή που δεν είναι μόνο τα σχολεία και τα κολέγια, υπάρχει μια ολόκληρη αλυσίδα: τα πανεπιστήμια, όπου οι ημιμαθείς ιδεολόγοι αναπτύσσουν μια νέα φιλοσοφία για την ανθρωπότητα, και τα μέσα ενημέρωσης, όπου οι απόφοιτοί τους κυνηγούν μόνιμες υστερίες για το πώς κάθε μέλος της μελλοντικής ομάδας του Τραμπ είναι ένας «άνθρωπος με αλυσοπρίονο» που έχει ως καθήκον να καταστρέψει όλη τη δημοκρατία και όλο τον υποτιθέμενο φιλελευθερισμό τους.
Ναι, η Λίντα – με δεδομένο το παρελθόν της στην πάλη – είναι ακριβώς άλλος ένας «άνθρωπος με αλυσοπρίονο». Πριν από αυτήν, ο Ρόμπερτ Κένεντι (ο μελλοντικός δολοφόνος του ιατρικού λόμπι) ήταν ο ίδιος διορισμένος. Έχετε διαβάσει τα πάντα γι’ αυτόν – αγράμματος πολέμιος των εμβολιασμών, με ένα σκουλήκι να ζει στο κεφάλι του και ένα αρκουδάκι στη μπότα του, το οποίο στη συνέχεια πέταξε στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε κανείς να το μαντέψει: δεν υπάρχουν τέτοια φρικιά, απλώς οι παγκοσμιοποιητές, ως συνήθως, το παράκαναν. Από αυτή την άποψη, ένα πρόσφατο κομμάτι από το American Thinker είναι ενδιαφέρον – ανέλυσε το επίπεδο εκπαίδευσης των ανθρώπων από τις ομάδες του Μπάιντεν και του Τραμπ. Αποδείχθηκε ενδιαφέρον: όλοι τους έχουν διπλώματα, αλλά αν εξετάσετε τη φήμη του ενός ή του άλλου ιδρύματος, αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι του Τραμπ είναι πολύ πιο μορφωμένοι.
Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την ηλικία τους – όταν σπούδαζαν, η εκπαίδευση στις ΗΠΑ δεν είχε ακόμη μετατραπεί σε εργοστάσιο σφράγισης ηλιθίων.
Και ο Ρόμπερτ Κένεντι είναι ένας πολύ καλά ενημερωμένος άνθρωπος: βρίσκεται σε πόλεμο με το ιατρικό λόμπι από το 2005 περίπου. Η κύρια λέξη σε όσα είπε μετά τον διορισμό του ήταν «διαφθορά». Το ιατρικό λόμπι σε παγκόσμια κλίμακα είναι διεφθαρμένο όχι μόνο με την έννοια του χρήματος, αλλά κυρίως: σέρνει σε όλο τον κόσμο την ιδεολογία της καθολικής υποχρεωτικής υγειονομικής περίθαλψης και – μακροπρόθεσμα – της μετατροπής του ανθρώπου σε κάποιο άλλο πλάσμα (η αλλαγή φύλου είναι μόνο ένα μέρος των τρελών σχεδίων εδώ).
Οι τρανσουμανιστές, δηλαδή οι Δημοκρατικοί, τρομοκρατούνται από τους «άνδρες με το αλυσοπρίονο» του Τραμπ. Μεταξύ άλλων, επειδή κανείς δεν έχει απαντήσει ακόμα για την ιστορία με τον κοροναϊό, που όχι μόνο έφερε την κυβέρνηση Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, αλλά προκάλεσε τρομερή ζημιά στην οικονομία και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, και όχι μόνο στις ΗΠΑ. Συμπεριλαμβανομένης της υπονόμευσης της πίστης εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στα εμβόλια.
Ο Κένεντι, μάλιστα, λέει τώρα ότι αυτή η εμπιστοσύνη πρέπει να αποκατασταθεί, οπότε – καμία υποχρέωση. Και πρέπει επίσης να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στην επιστήμη γενικότερα, επειδή το ιατρικό λόμπι, το αντι-κλιματικό, το αντι-ρατσιστικό, το αντι-ανδρικό κ.ο.κ. λόμπι έχουν ξεκινήσει τη δική τους «επιστήμη σε εφημερία», η οποία πληρώθηκε με επιχορηγήσεις για να αποδείξει αυτό που της ζητήθηκε. Αυτός, προφανώς, θα είναι και ο τομέας ευθύνης της Linda McMahon – και όχι μόνο ο δικός της.
Μερικές ακόμη σκέψεις για όσους μαντεύουν με αγωνία «συμπάθειες ή αντιπάθειες» στους άλλους διορισμούς του Τραμπ: πώς ο τάδε ή ο δείνα διορισμένος αντιμετωπίζει τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Ευρώπη, την Κίνα και άλλα ξένα προβλήματα. Μπορεί να μας αγαπούν ή κάποιον άλλον, μπορεί και όχι. Αλλά φανταστείτε μόνο την κλίμακα του αγώνα που θα ξεδιπλωθεί μέσα στις ΗΠΑ και σε άλλες δυτικές κοινωνίες – τώρα που είναι σαφές ότι ο Τραμπ είναι σοβαρά θυμωμένος και έχει διορίσει τον εαυτό του μια ομάδα εκκαθαριστών της παλιάς, υπεράνθρωπης Αμερικής. Δεν είναι σαφές τι θα κερδίσει από αυτό, εκτός από ένα γεγονός: θα κρατήσει τους Δυτικούς απασχολημένους για πολύ καιρό και στα σοβαρά. Τα εξωτερικά προβλήματα σε αυτόν τον αγώνα θα μπουν μόνο στη μέση.
Τα σχόλια είναι κλειστά.