Ο μεγαλύτερος αμυντικός όλων των εποχών κατά τη γνώμη πολλών και ένας από τους μόλις τρεις που έχει κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου ως παίκτης και ως προπονητής. Ladies and gentlemen, η… αυτού εξοχότης, ο αείμνηστος Franz Beckenbauer. Δείτε πώς αποχαιρέτησε το ΑΡΤ και ο Νίκος Στρατής τον “αυτοκράτορα” (“der Kaiser”) του γερμανικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου που έφυγε από τη ζωή στα 78 του χρόνια…
Δύο παγκόσμια κύπελλα (ένα ως παίκτης – αρχηγός κι ένα ως προπονητής), ένα κύπελλο εθνών Ευρώπης, δύο “χρυσές μπάλες”, τρία κύπελλα Ευρώπης πρωταθλητριών ομάδων, διηπειρωτικό, κύπελλο κυπελλούχων, κύπελλο UEFA και πολλά πολλά άλλα. Γεμάτη… όσο δεν πάει η τροπαιοθήκη του χαρισματικού ηγέτη που ξεκίνησε από μέσος και εξελίχθηκε στον καλύτερο λίμπερο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Τα μεγαλύτερα περιοδικά του πλανήτη (France Football, World Soccer) τον έχουν συμπεριλάβει στις κορυφαίες ενδεκάδες όλων των εποχών.
Η εικόνα του “Kaiser” την ώρα που σηκώνει το τρόπαιο του παγκοσμίου κυπέλλου στο “Ολύμπιασταντιον” του Μονάχου (7 Ιουλίου 1974, τελικός μουντιάλ, Δυτική Γερμανία – Ολλανδία 2-1) είναι η πρώτη ζωντανή ποδοσφαιρική ανάμνηση της ζωής μου. Μεγαλώνοντας έμαθα ότι επρόκειτο για την πιο… επική μάχη στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων. Franz Beckenbauer εναντίον Johan Cruyff!
Η χρονιά της διαδοχής και της… πρώτης ανάμνησης!
Οι κυρίαρχοι σε συλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη Ολλανδοί (Feyenoord 1970 και ο Ajax του “total voetball” 1971,1972,1973, νικητές του κυπέλλου Ευρώπης πρωταθλητριών ομάδων) φορώντας τη φανέλα της εθνικής τους, έχαναν εκείνο το απόγευμα τον πρώτο από τους τρεις χαμένους τελικούς παγκοσμίου κυπέλλου στην ιστορία των “οράνιε”. Η Δυτική Γερμανία που ήταν ήδη πρωταθλήτρια Ευρώπης (1972 Δυτ. Γερμανία – Σοβιετική Ενωση 3-0, Βρυξέλλες) πήρε τα παγκόσμια σκήπτρα πενήντα ημέρες μετά το πρώτο (εκ των τριών σερί) κύπελλο πρωταθλητριών της Bayern των Beckenbauer, Gerd Muller, Paul Breitner, Sepp Meier κλπ (Bayern Munich – Atletico Madrid 1-1 και 4-0 σε επαναληπτικό τελικό, 17 Μαϊου 1974). Το 1974 που ο… πιτσιρικάς Νίκος Στρατής αντίκρισε την πρώτη του ποδοσφαιρική εικόνα/ανάμνηση: Τον… ένα και μοναδικό Franz Beckenbauer!
Γεννήθηκα στην Αθήνα και ένα από τα πράγματα που αγάπησα πολύ νωρίς ήταν το ποδόσφαιρο. Από μικρός συνειδητοποίησα ότι η καρδιά μου… χτυπούσε πιο δυνατά στα παιχνίδια της Τετάρτης συγκριτικά με εκείνα της Κυριακής, ακόμα και αν σε αυτά δεν συμμετείχαν ελληνικές ομάδες. Το διεθνές ποδόσφαιρο εξελίχτηκε σε μεγάλη “καψούρα” και πάθος, έστω κι αν οι σπουδές αθλητικής δημοσιογραφίας ήρθαν αρκετά καθυστερημένα διαδεχόμενες αυτές του σχεδιασμού εσωτερικών χώρων! Ευγνωμονώ τον Θεό που με βοήθησε να κάνω επάγγελμα το… ταξίδι της παιδικής μου φαντασίας. Η μελαγχολία που μου προκαλεί η άνιση σύγκριση του ελληνικού με το διεθνές ποδόσφαιρο είναι μάλλον αναπόφευκτη, αλλά σε αυτή τη ζωή δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα!
Μπορεί επίσης να σας αρέσει