Για το πώς διαχειρίζεται τον ελεύθερο του χρόνο με τόσες υποχρεώσεις αλλά και για τη μεγάλη του αγάπη που δεν είναι άλλη από τα ταξίδια, μίλησε πρόσφατα ο Γιάννης Στάνκογλου.
Με τόσες επαγγελματικές υποχρεώσεις υπάρχει χρόνος για τον εαυτό σας;
Βρίσκω χρόνο και τον εκμεταλλεύομαι όσο καλύτερα μπορώ και για να ξεκουράζω τον εαυτό μου αλλά και να είμαι πολύ κοντά στα παιδιά μου. Και τα παιδιά μου με ξεκουράζουν επίσης. Δεν είναι ο χρόνος που θα ήθελα, αλλά έκανα 2,5 μήνες διακοπές το καλοκαίρι.
Οπότε δεν έχω κανένα λόγο να γκρινιάζω όταν βλέπω γύρω μου αυτό που είπα πριν, θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο, οπότε δεν θέλω να μιλάω. Εννοώ, δεν έχω δικαίωμα να μιλάω.
Γιάννης Στάνκολγου: Με τις σύγχρονες σειρές δεν έχεις όρια, ενώ με τα εποχής υπάρχουν κάποια όρια
Μας αρέσει πολύ που σας βλέπουμε με τα παιδιά σας να κάνετε ωραία ταξίδια…
Πολύ ωραία ταξίδια. Αυτό το έχω βάλει σαν στόχο, το να πηγαίνουμε κάπου με τα παιδιά μου εκτός Ευρώπης, εκτός δυτικού πολιτισμού. Γιατί και εγώ όταν πρωτοβγήκα -το πρώτο μου ταξίδι ήτανε στα 23 μου, αρκετά μεγάλος σε σχέση με άλλα παιδιά- που ήταν η Πορτογαλία λόγω της σημαίας γιατί μου άρεσαν πολύ τα χρώματα της σημαίας.
Και η πρώτη φορά που βγήκα εκτός δυτικού πολιτισμού ήτανε στα 23 μου που πήγα στο Όρος Σινά και έμεινα με Βεδουίνους . Αυτό μου άλλαξε τη ζωή. Οπότε και μετά ακολούθησαν πάρα πολλά ταξίδια τέτοιου είδους τα οποία με διαμόρφωσαν. Οπότε θεωρώ ότι είναι και για τα παιδιά μου ό,τι καλύτερο μπορώ να τους προσφέρω.
Πώς διαχειρίζεστε το γεγονός ότι όλοι σας κοιτούν στον δρόμο τώρα πια;
Δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ γιατί συνήθως νιώθω σαν προτηγανισμένη πατάτα από αυτή την κούραση. Τρέχεις, δεν προλαβαίνεις να πλυθείς, μερικές φορές φεύγεις με το μακιγιάζ… Άλλα πράγματα είναι αυτά που με ενδιαφέρουν.
Με ενδιαφέρει η δουλειά μου, με ενδιαφέρει να περνάω καλά μέσα στη δουλειά, οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου, τα παιδιά μου… Είναι ωραίο όταν θα έρθει κάποια κοπέλα ή κάποιος άνθρωπος και πει «είσαι ωραίος, είσαι γοητευτικός». Το παίρνω σαν ωραίο κομπλιμέντο, αλλά μέχρι εκεί, δεν φουσκώνω, ούτε ψηλώνομαι, εντάξει.
Πηγή Λοιπόν