Οι μπάλες του Παγκοσμίου Κυπέλλου που έγραψαν τη δική τους ιστορία.
Μπορεί οι πρωταγωνιστές στα Παγκόσμια Κύπελλα να είναι οι ομάδες και οι ποδοσφαιριστές, αλλά και οι μπάλες έχουν γράψει τη δική τους ιστορία.
Ήδη από το 1930 οι μπάλες της διοργάνωσης αποτελούν μέρος της ιστορίας του θεσμού. Στην πρώτη διοργάνωση της Ουρουγουάης, ήταν από δέρμα και ραμμένη σε διάφορα σημεία, θυμίζοντας πολύ αυτήν που χρησιμοποιούν σήμερα στο βόλεϊ και η μέθοδος αυτή κράτησε μέχρι το 1950.
Το 1954 στο Μουντιάλ της Ελβετίας η μπάλα άλλαξε αρκετά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όχι όμως το κάτι ιδιαίτερο. Η τεχνολογία άλλαζε και στις διοργανώσεις του 1958 και του 1962 χρησιμοποιήθηκε πιο αφενός λευκή μπάλα, αφετέρου σε αποχρώσεις του κίτρινου-μουσταρδί. Ενώ το 1966 η μπάλα ήταν καφέ προς κόκκινη.
Το 1970, η Adidas κατασκεύασε την πρώτη επίσημη μπάλα παγκοσμίου πρωταθλήματος. Το όνομα αυτής «Telstar», η οποία ήταν ασπρόμαυρη, ώστε να είναι αναγνωρίσιμη στην ασπρόμαυρη τηλεόραση. Μάλιστα από αυτή ήταν εμπνευσμένο και το όνομα: Tel(evision) Star. Ήταν δερμάτινη και είχε σφαιρικό σχήμα, με 12 μαύρα πεντάγωνα και 20 άσπρα εξάγωνα. Η ίδια μπάλα χρησιμοποιήθηκε και στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό της Δυτικής Γερμανίας το 1974. Ενώ την πρώτη της εμφάνιση την έκανε στο Euro του 1968. Ενώ το 1974, σε κάποια ματς χρησιμοποιήθηκε μια ολόλευκη, αλλά και μια πορτοκαλί μπάλα. Το 1978, παρουσιάστηκε η «Tango». Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η γυαλιστερή και σκληρή επιφάνειά της. Η Tango χρησιμοποιήθηκε και στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982 με κάποιες μικρές αλλαγές σε σχέση με την πρώτη της έκδοση. Διατήρησε τα κύρια χαρακτηριστικά της και σε αυτά προστέθηκαν κάποια άλλα, τα οποία την έκαναν πιο ελκυστική. Η Tango Espana, όπως ονομάστηκε, από γνήσιο δέρμα ήταν η πρώτη μπάλα, που ήταν αδιάβροχη. Ταυτόχρονα, αποτέλεσε την τελευταία μπάλα, που κατασκευάστηκε από δέρμα.
1974 Telstar Durlast
Το 1986 ήταν η «Azteca». Ήταν η πρώτη μπάλα, η οποία ήταν φτιαγμένη από συνθετικό υλικό. Η Azteca είχε αρκετά καλή ποιότητα. Η εξέλιξη της μπάλας συνεχίστηκε το 1990 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας. Αυτή τη φορά η μπάλα, η οποία ονομάστηκε Etrusco, ήταν ολοκληρωτικά φτιαγμένη από συνθετικό υλικό.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, με τη διοργάνωση στις ΗΠΑ, η μπάλα «Questra» είχε επιφάνεια περιτυλιγμένη με ένα στρώμα πολυστερίνης. Με αυτόν τον τρόπο, το άγγιγμά της έγινε πιο απαλό και οι ποδοσφαιριστές μπορούσαν πιο εύκολα να κοντρολάρουν την μπάλα αυτή. Παρά τη σημαντική βελτίωση, αρκετοί ήταν οι τερματοφύλακες, που πήραν μέρος στη διοργάνωση των ΗΠΑ και έκαναν παράπονο για το γεγονός ότι η μπάλα Questra ορισμένες φορές δεν μπορούσαν να τη μαζέψουν επιτυχώς σε δυνατά σουτ, λόγω της υγρής της επιφάνειας.
Το 1998 ήταν η «Tricolore». Είναι η πρώτη φορά, που στην μπάλα υπήρξαν και άλλα χρώματα, πέρα από το άσπρο και το μαύρο. Είχε κόκκινο, μπλε και άσπρο, τα οποία είναι χρώματα της σημαίας της Γαλλίας. Η μπάλα αυτή έγινε ακόμα πιο μαλακή από τη Questra, πράγμα που βόλευε να κερδίζονται κεφαλιές.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, το οποίο διεξήχθη από κοινού από την Κορέα και την Ιαπωνία, η μπάλα «Ferernova» ενθουσίασε τους ποδοσφαιριστές, αλλά και τους οπαδούς, αφού βοήθησε αρκετά, ώστε να βελτιωθεί το θέαμα. Τα εσωτερικά της στρώματα βοήθησαν, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη ακρίβεια στην πορεία της μπάλας. Ενώ ήταν η πρώτη που ο σχεδιασμός της έφευγε από τον κλασικό.
Το 2006 στα γήπεδα της Γερμανίας, χρησιμοποιήθηκε η μπάλα «Teamgeist». Είχε 14 χωρίσματα σε αντίθεση με τα κλασικά 32. Είχε δύο στρώματα, που ήταν κολλημένα μεταξύ τους, ενώ όταν βρεχόταν δεν έχανε καθόλου από την αξία της. Για πρώτη φορά στον τελικό χρησιμοποιήθηκε ξεχωριστή μπάλα, με χρυσαφί σχέδια.
Στο παγκόσμιο κύπελλο του 2010 στη Νότια Αφρική έκανε την εμφάνισή της η «Jabulani». Τα έντεκα διαφορετικά χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν αντιπροσώπευαν το ενδέκατο Παγκόσμιο Κύπελλο με μπάλα Adidas, τους 11 παίκτες κάθε ομάδας, τις 11 επίσημες γλώσσες της Νότιας Αφρικής, αλλά και τις 11 φυλές της Νότιας Αφρικής που την καθιστούν μια από τις πιο πολυπρόσωπες εθνολογικά χώρες στην αφρικανική ήπειρο. Το όνομα «Jabulani» προήλθε από την γλώσσα Μπαντού, μία από τις έντεκα επίσημες γλώσσες της Δημοκρατίας της Νοτίου Αφρικής, και ομιλείται από το 25% περίπου του πληθυσμού. Κυριολεκτικά, «Jabulani» σημαίνει «για να γιορτάσουν». Ίδια μπάλα, αλλά με χρυσαφί λεπτομέρειες χρησιμοποιήθηκε στον τελικό.
Το 2014 στη Βραζιλία χρησιμοποιήθηκε η «Brazuca». Είχε 6 συμμετρικά πάνελ, αλλά και διαφορετική δομή της επιφάνειάς της, ποτ της έδιναν βελτιωμένη υφή, πρόσφυση, σταθερότητα και αεροδυναμική στο γήπεδο. Είχε ένα περιστρεφόμενο πολύχρωμο σχέδιο που συμβολίζουν τα παραδοσιακά βραχιόλια των ευχών, ενώ τα χρώματα που κυριαρχούσαν, ήταν το γαλάζιο, το πορτοκαλί και το πράσινο. Η ίδια με πράσινες και χρυσαφί λεπτομέρειες χρησιμοποιήθηκε στον τελικό.
Το 2018 στα γήπεδα της Ρωσίας χρησιμοποιήθηκε η «Telstar 18». Το μοτίβο της ήταν η «αναβίωση» της πρώτης «Telstar» από τη διοργάνωση του 1970. Ήταν όμως με νέο πάνελ τελευταίας τεχνολογίας. Το σχέδιό της ήταν με μαύρα σχήματα. Αυτή η μπάλα χρησιμοποιήθηκε στη φάση των ομίλων. Καθώς στα νοκ άουτ (και όχι μόνο στον τελικό όπως τις προηγούμενες φορές), χρησιμοποιήθηκε η «Telstar Mechta», με ίδιο σχέδιο, αλλά κόκκινες λεπτομέρειες.
Ενώ φέτος, στα γήπεδα του Κατάρ θα δούμε την «Al Rihla». Είναι λευκή με πορτοκαλί, μπλε και κίτρινες λεπτομέρειες σε τριγωνικά σχήματα. Είναι κατασκευασμένη χωρίς ραφές, ενώ έχει σαμπρέλα από βουτύλιο, που προσφέρουν καλύτερη επαφή και μεγαλύτερη αντοχή.