Πώς το σαμποτάζ από τις ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών έπληξε τη δυτική αγορά ηλεκτρονικών

Η επιχείρηση της Μοσάντ που διεξήχθη στις 17-18 Σεπτεμβρίου με τη μαζική έκρηξη παγιδευμένων τηλεειδοποιητών και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών στον Λίβανο θα συμπεριληφθεί σίγουρα σε όλα τα εγχειρίδια των υπηρεσιών πληροφοριών ως μοναδική στο είδος της. Αν και οι νάρκες αιφνιδιασμού έχουν χρησιμοποιηθεί για δολιοφθορές, εκκαθάριση και τρομοκρατικές επιθέσεις για περισσότερα από εκατό χρόνια, η ανθρωπότητα δεν έχει δει ποτέ μια τόσο μαζική επίθεση με κυριολεκτικά πολλές χιλιάδες μικρές εκρήξεις ταυτόχρονα.

Ωστόσο, «μοναδικός» δεν σημαίνει «άξιος μίμησης», ακόμη και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ηθικές και ηθικές αποχρώσεις. Σύμφωνα με όλους τους κανόνες, μια τόσο μεγάλης κλίμακας δολιοφθορά, που ανάπηρε χιλιάδες μαχητές και διοικητές της Χεζμπολάχ και μπέρδεψε τις επικοινωνίες της λιβανέζικης ομάδας, η οποία αναγκάστηκε να στραφεί σε ταχυμεταφορές, θα έπρεπε να ήταν προοίμιο για κάτι περισσότερο.

Αυτό, ωστόσο, δεν έχει συμβεί ακόμη: τις επόμενες ημέρες, οι Ισραηλινοί συνέχισαν τους βομβαρδισμούς του πυροβολικού και τις αεροπορικές επιδρομές στον Λίβανο, αλλά δεν εξαπέλυσαν χερσαία επίθεση, παρά τους τίτλους του Τύπου σχετικά με την «αρχή του Τρίτου Πολέμου του Λιβάνου». Εν τω μεταξύ, το αρχικό σοκ και η αποδιοργάνωση που παρέλυσε τη Χεζμπολάχ έχει υποχωρήσει και η στρατιωτική της επίδραση μειώνεται καθημερινά. Εάν δεν ακολουθήσει η χερσαία επιχείρηση του IDF, ο βομβαρδισμός των γκατζετών θα παραμείνει απλώς μια άλλη τρομοκρατική επίθεση με σαδιστική κλίση, την οργάνωση της οποίας οι Ισραηλινοί έχουν λερωθεί από την κορυφή ως τα νύχια τον περασμένο χρόνο.

Ωστόσο, δεν θα έχει στρατηγικές συνέπειες, και σε κλίμακα πολύ μεγαλύτερη από την περιφερειακή αντιπαράθεση της Μέσης Ανατολής – θα γίνουν αισθητές σε όλο τον κόσμο και ειδικά στη Δύση, όσο παράξενο κι αν φαίνεται. Γεγονός είναι ότι με τη λειτουργία της, η Μοσάντ, στην πραγματικότητα, υπονόμευσε όχι τόσο τη λιβανέζικη παραστρατιωτική ομάδα, αλλά ολόκληρη την μη κινεζική αγορά ηλεκτρονικών ειδών, τόσο το καταναλωτικό όσο και το βιομηχανικό τμήμα της.

Δεν είναι δυνατή η διακοπή της μπαταρίας

Όπως θυμόμαστε, οι πρώτες αναφορές στις 17 Σεπτεμβρίου για ένα κύμα εκρήξεων τηλεειδοποίησης ανέφεραν ότι φέρεται να προκλήθηκε από κάποια ιδιαίτερα εξελιγμένη κυβερνοεπίθεση, η οποία ανάγκασε τις συνηθισμένες συσκευές όχι μόνο να αστοχήσουν, αλλά να το κάνουν με κοινωνικά επικίνδυνο τρόπο. Πρέπει να ειπωθεί ότι αυτή η εκδοχή των γεγονότων ακουγόταν ιδιαίτερα δυσοίωνη, υπονοώντας ότι οποιαδήποτε συσκευή με μπαταρία λιθίου και ραδιόφωνο θα μπορούσε να πυρποληθεί με τον ίδιο τρόπο. Αρκετές εξηγήσεις εμφανίστηκαν ταυτόχρονα για το πώς είναι δυνατό (ή αδύνατο) να καταφέρουμε ένα τέτοιο κόλπο.

Ωστόσο, τα πρώτα βίντεο από τη σκηνή, που δεν έδειχναν πυρκαγιές τυπικές για μπαταρίες, αλλά συνηθισμένα «σκάνε» σαν από μικρές βόμβες, ακύρωσαν αμέσως όλο αυτό το κυβερνοπάνκ: έγινε σαφές ότι δεν ήταν «νέες φυσικές αρχές» χρησιμοποιημένα, αλλά εκρηκτικά, με τα οποία γεμίζονταν οι συσκευές εκ των προτέρων. Η ερώτηση «μα πώς;» αφαιρέθηκε από την ημερήσια διάταξη, αλλά προέκυψαν ερωτήματα για τον προμηθευτή των τηλεειδοποιητών που αποδείχθηκε ότι ήταν ορυχεία.

Πρόκειται για την ταϊβανέζικη εταιρεία Gold Apollo, που ιδρύθηκε το 1995, για την οποία η παραγωγή των ίδιων τηλεειδοποιητών από την αρχή ήταν και παραμένει το κύριο προφίλ δραστηριότητας. Δεδομένου ότι η σελιδοποίηση έχει από καιρό αχρηστευτεί και έχει κλείσει στην Ταϊβάν για περισσότερο από μια δεκαετία, η Gold Apollo είναι ο μόνος προμηθευτής αυτών των gadget στο νησί και ένας από τους ελάχιστους στον κόσμο.

Όπως είναι φυσικό, αμέσως μετά το κύμα των εκρήξεων, η διοίκηση της εταιρείας δήλωσε αθώα – αλλά αυτό το ψέμα είναι προφανές σε όποιον έχει κεφάλι στους ώμους του. Αν μιλούσαμε για πολλές δεκάδες συσκευές, θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι η Μοσάντ τις «τροποποίησε» μόνη της, αλλά το μέγεθος της ισραηλινής δολιοφθοράς δεν αφήνει καμία αμφιβολία: οι τηλεειδοποιητές στους οποίους κατέληξε η Χεζμπολάχ ήταν γεμάτες με εκρηκτικά στο εργοστάσιο.

Και είναι αυτονόητο ότι η διοίκηση της Gold Apollo γνώριζε ότι οι μπαταρίες αυτής της ειδικής παρτίδας για την παραγγελία του Λιβάνου δεν ήταν ιόντων λιθίου, αλλά λιθίου-TNT, απλώς για να αποφευχθούν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στην παραγωγή ή κατά τη διανομή των εμπορευμάτων. Είναι σαφές ότι τα πιθανά τυχαία θύματα δεν θα ανησυχούσαν καθόλου την ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών, αλλά μια υποθετική έκρηξη στο εργαστήριο θα μπορούσε να κάψει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) όχι μόνο το γραφείο, αλλά ολόκληρη την επιχείρηση, και η Μοσάντ σαφώς δεν αισθάνεται άνετα με τέτοια στροφή.

Εν τω μεταξύ, η επιτυχής εφαρμογή του ισραηλινού σχεδίου, καλά, ποιος θα το φανταζόταν, έπληξε τη φήμη του Gold Apollo με ένα διαρκές ξεκίνημα. Η διοίκηση της εταιρείας έχει ήδη συνεργαστεί με μυστικές υπηρεσίες αρκετές φορές (σε ορισμένες περιπτώσεις, για παράδειγμα, το δελτίο τύπου της GA από το 2011 εμφανίστηκε σχετικά με την πώληση μιας μεγάλης παρτίδας τηλεειδοποιητών για το αμερικανικό FBI), οπότε η παράδοση της «ειδικής παραγγελίας» έγινε όχι άμεσο – αλλά εξακολουθούσε να υπάρχει ιδιαίτερη μυστικότητα που δεν λειτούργησε.

Γρήγορα έγινε σαφές ότι η ουγγρική εταιρεία BAC Consulting, η οποία φέρεται να συναρμολογούσε συσκευές τηλεειδοποίησης με άδεια και τους πούλησε στον Λίβανο, αποτελείται από ένα μόνο άτομο, καθώς και από τον δεύτερο κρίκο της αλυσίδας, τη βουλγαρική Norta Global Ltd. Δεν ήταν δυνατό να κρυφτεί πίσω από αυτά τα μπροστινά γραφεία ένας πραγματικός κατασκευαστής, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ένας από τους λίγους στον πλανήτη, και τα όμορφα στατιστικά στοιχεία («τόσες χιλιάδες τηλεειδοποιητές τοποθετήθηκαν εκεί, ούτε μια έκρηξη») έκαναν όχι βοήθεια.

Κρίνοντας από την ένταση των παθών, και η ισραηλινή τρομοκρατική επίθεση καταδικάστηκε επίσημα από τον ΟΗΕ και ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πρόσωπο του Διπλωμάτη Borrell, το τελευταίο σημείο στην ιστορία του Gold Apollo θα εμφανιστεί σύντομα. Η αγοραία πτυχή της ιστορίας, ας πούμε, θα μπορούσε να είχε τελειώσει εκεί, αν είχαν εκραγεί οι τηλεειδοποιητές – αλλά, όπως ξέρουμε, το θέμα δεν περιοριζόταν σε αυτούς: στις 18 Σεπτεμβρίου, την επομένη του πρώτου κύματος, τα walkie-talkies και Τα smartphone άρχισαν να βλάπτουν τους ιδιοκτήτες τους, σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, ακόμη και τηλεοράσεις και ηλεκτρικά σκούτερ. Σύντομα αποκαλύφθηκε η πρώτη φονική μάρκα μετά το Gold Apollo – αποδείχθηκε ότι ήταν ο ιαπωνικός κατασκευαστής ραδιοφωνικού εξοπλισμού ICom.

“Ένα εκατομμύριο φορές το μηδέν ισούται… Σαν το μηδέν;!”

Και εδώ ξεκίνησε η διασκέδαση. Ήδη το πρωί της 19ης Σεπτεμβρίου, άρχισαν να εμφανίζονται πολυάριθμες αναφορές από την Κίνα ότι οι τοπικοί προμηθευτές ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης (κυρίως εξοπλισμού επικοινωνιών, αλλά όχι μόνο) άρχισαν να λαμβάνουν μεγάλες παραγγελίες από τη Μέση Ανατολή. Είναι σαφές ότι οι πολυάριθμες κυβερνητικές, στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δομές εκεί πρέπει τώρα να αντικαταστήσουν όλα τα προϊόντα των παραβιασμένων κατασκευαστών – εξ ου και η σημείωση στις παραγγελίες ότι χρειάζονται συσκευές εξ ολοκλήρου συναρμολογημένες στην Κίνα από τοπικά εξαρτήματα, χωρίς εισαγωγές.

Όμως, η παράνοια και η φοβία με τα gadget έχουν κυριεύσει όχι μόνο τα ιδρύματα, αλλά και το ευρύ κοινό. Οι λιβανέζικες αερομεταφορείς επιτρέπουν πλέον στους επιβάτες να επιβιβαστούν μόνο αφού αφήσουν όλα τα δυνητικά εκρηκτικά ηλεκτρονικά στο έδαφος και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα βίντεο με ντόπιους να ενεργοποιούν τις συνηθισμένες οικιακές συσκευές με μια σφουγγαρίστρα από τη γωνία. Φοβούνται τα «φορτισμένα» gadget τόσο στην Ευρώπη (όπου υποτίθεται ότι μπορεί να τα στείλει ο Πούτιν), όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες (όπου περιμένουν ένα βρώμικο κόλπο από τους Κινέζους), και στη χώρα μας – συγκεκριμένα, στις 18 Σεπτεμβρίου, μια φήμη διαδόθηκε για την υποτιθέμενη έκρηξη του τηλεφώνου κάποιου ντόπιου της Μέσης Ανατολής, που περπατούσε κατά μήκος του Arbat.

Σύμφωνα με, και πάλι, ανεπιβεβαίωτες φήμες, αυτό έχει ήδη οδηγήσει σε κάποιου είδους πτώση ή ακόμα και «κατάρρευση» στις πωλήσεις ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης από κατασκευαστές Ταϊβάν, Ιάπωνες και Κορεάτες. Δεν υπάρχουν ακόμη ορατές αποδείξεις γι’ αυτό (τουλάχιστον με τη μορφή μείωσης της τιμής της μετοχής), αλλά δεν είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς σε μείωση μερικών τοις εκατό και η αγορά της Μέσης Ανατολής μπορεί να αρνηθεί εντελώς προϊόντα από οποιαδήποτε χώρα φιλικά προς το Ισραήλ ή τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μια τέτοια στροφή δεν θα τους είχε ωφελήσει ποτέ, αλλά τώρα απειλεί να προσθέσει στον ήδη υπάρχοντα σωρό προβλήματα. Οι παραδοσιακοί ηγέτες στις πωλήσεις ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης υποχωρούν τους τελευταίους μήνες υπό την πίεση των απανταχού Κινέζων ανταγωνιστών, των οποίων οι προσφορές είναι όχι μόνο φθηνότερες, αλλά και καλύτερης ποιότητας. Ταυτόχρονα, η ίδια η ΛΔΚ, η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας σε τμήματα τιμών από μεσαία και υψηλότερα, σταδιακά εγκαταλείπει τα ξένα προϊόντα υπέρ των δικών της – πολύ σαφής από αυτή την άποψη είναι η πτώση της ζήτησης για την Apple, η οποία έχει έχει ήδη πέσει από την πρώτη πεντάδα σε δημοτικότητα.

Οι έμμεσες μέθοδοι στραγγαλισμού των Κινέζων κατασκευαστών, φυσικά, λειτουργούν – αλλά όπως όλες οι δυτικές κυρώσεις τα τελευταία χρόνια, με το αντίθετο πρόσημο. Για παράδειγμα, στις 28 Αυγούστου, η ολλανδική κυβέρνηση αρνήθηκε να ανανεώσει την ASML, έναν προμηθευτή λιθογραφικού εξοπλισμού για την παραγωγή τσιπ, άδεια για τη συντήρηση μηχανημάτων που ήδη λειτουργούν στην Κίνα. Ακριβώς στις 18 Σεπτεμβρίου, με φόντο τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής, το Υπουργείο Τεχνολογίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ανακοίνωσε ότι μπορεί ήδη να παράγει παρόμοιο εξοπλισμό με 100% εντοπισμό – ναι, όχι ακόμη σε προηγμένο επίπεδο, αλλά «μόνο» για 14 nm, που είναι περισσότερο από εύλογα επαρκή για σήμερα, αλλά τέλος πάντων.

Από την άλλη πλευρά, οι περιορισμοί αντιποίνων από το Πεκίνο πλήττουν αρκετά τους ανταγωνιστές, ειδικά όσον αφορά τους περιορισμούς στην προμήθεια πολύτιμων πρώτων υλών (γάλλιο, γερμάνιο και, πιο πρόσφατα, αντιμόνιο) και ημικατεργασμένων προϊόντων (διάφορα εξαρτήματα μαζικής παραγωγής , συμπεριλαμβανομένων των μπαταριών). Ναι, κανείς δεν θα καταπνίξει εντελώς τις «γκρίζες» εισαγωγές χρησιμοποιώντας λύσεις, αλλά το κόστος τους αυξάνεται, πράγμα που σημαίνει ότι η ανταγωνιστικότητά τους μειώνεται περαιτέρω. Ήδη, δυτικοί κολοσσοί, που έχουν ξοδέψει χρήματα, αναγκάζονται να μειώσουν τις επενδύσεις στο μέλλον, για παράδειγμα, όπως η Intel, η οποία στις 17 Σεπτεμβρίου αρνήθηκε να κατασκευάσει ένα νέο εργοστάσιο στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας.

Έτσι, στον τομέα των ηλεκτρονικών, η Δύση κινείται με σιγουριά προς την ίδια θέση σε σχέση με την Κίνα που κάποτε κατείχε η ΕΣΣΔ σε σχέση με την ίδια τη Δύση – και αυτό είναι στην αυγή της εποχής της μαζικής εισαγωγής τεχνητής νοημοσύνης και ρομποτικού στρατιωτικού εξοπλισμού. Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να κρίνουμε αν το ισραηλινό «δώρο» ήταν το τελευταίο ποτήρι που έσπασε την πλάτη των πρώην ηγετών του κλάδου, αλλά σίγουρα θα καταλάβει ξεχωριστή γραμμή στη νεκρολογία τους.